SÜRPRİZ BULUŞMA

Lise son sınıftaydım, arkadaşlarla birlikte üniversite sınavına hazırlanıyorduk. Benim Türkçe dersim çok iyiydi, en yakın arkadaşım Kemal’in ise matematik dersi çok iyiydi. Ben ona Türkçe dersinde yardımcı oluyordum o da bana matematik dersinde yardımcı oluyordu. Kemal’in babası öğretmendi ve atamasını Denizli’ye istemişti. Bu demek oluyordu ki Kemal ile ben yüz yüze artık görüşemeyecektik. Okulun birinci dönemi bitince Kemal ve ailesi Ankara’dan ayrılıp Denizli’ye gitmişlerdi. Biz Kemal’le artık telefonda görüşüyorduk. Bir gün okuldan yürüyerek eve gelirken motosikletli bir kapkaççı elimdeki telefonu alarak uzaklaştı. Telefona değil de artık Kemal’le görüşemeyecek olmama çok üzülmüştüm. Bu olayın üzerinden 3 ay geçmişti 19 Mayıs Gençlik ve Spor Bayramı kutlamalarında konuşmamı yapmak için kürsüye çıktım. Tam konuşmaya başlayacaktım ki kalabalığın arasında onu gördüm. Kemal dinleyiciler arasındaydı, konuşmamı yaptıktan sonra yanına gittim. Onu niye arayamadığımı bir bir anlattım. Oda bana: “Böyle bir şey olduğunu tahmin etmiştim.” dedi.