Sosyal Kaytarma

1913’te Max Ringelmann adında bir adam, insanlar hakkında tuhaf bir şey fark etti. Fransız bir ziraat mühendisi olan Ringelmann bir ip aldı ve tek tek insanlardan onu çekmelerini istedi.

Sonra aynı kişilerden bir grupla ipi çekmelerini istedi. İnsanların bir grupla birlikte hareket ettiklerinde, kendi başlarına çekmekten daha az çaba sarf ettiklerini gözlemledi.

Biz buna “Ringelmann etkisi” veya sosyal rahatlık diyoruz. Grup büyüklüğü arttıkça bireysel üretkenliğin azalma eğilimini açıklar. Ve sadece halat çekme oyunlarında olmuyor: Ringelmann’ın keşfinden bir asır sonra Google ve Facebook gibi şirketlerde mevcut. Ve büyük olasılıkla, işyerinde de oluyor.

Daha büyük gruplar daha az kişisel sorumluluk demektir

Bize genellikle daha büyük grupların daha fazlasını başardığı öğretilir. Okulda grup projelerine atandık, bir takımla spor yapıyoruz ve işte büyük hedeflere ulaşmak için görev güçleri oluşturuyoruz. Daha fazla insanın daha fazla iş yapacağını düşünmek mantıklı görünüyor. Ve genel olarak, bunun çoğu durumda geçerli olduğunu söyleyebilirim.

Ancak bazen Ringelmann etkisi aksini kanıtlıyor.

Ne yaptığınızı veya yapmadığınızı kimse fark etmiyorsa, hiçbir şey yapmamak o kadar kolay olur.

Bunu basit bir toplantıda bile bunu deneyimleyebilirsiniz, toplantı tamamlandığında ve ” Ahmet bunca zaman buradaydı? Asla tek kelime etmedi. ” diye düşünmenizin nedeni, Ahmet’in fark edilmeden arkasına yaslanabileceğini hissettirecek kadar insanın konuşmasıydı. Katkıda bulunmak için baskı hissetmedi çünkü kimse katkıda bulunmadığını fark etmedi.

Grup ne kadar büyükse, bireysel performansı değerlendirmek o kadar zor olur. Ve kimse ne yaptığınızı ya da yapmadığınızı fark etmiyorsa, hiçbir şey yapmamak o kadar kolay olur. İş bitecek, evet, çünkü birinin yapması gerekiyor. Ama o sen olmak zorunda değilsin.

Hepimiz sosyal kaytarma riski altındayız

Ringelmann etkisi, Sagmeister & Walsh’tan Stefan Sagmeister’ın tasarım stüdyosunu küçük tutmaya karar vermesinin ana nedenlerinden biri. Sagmeister, “Ben yapmazsam kimsenin yapmayacağını bildiğim durumlar var, bu yüzden bir şeyler bulmaya zorlanıyorum,” dedi. “Eğer iki veya üç diğer takım üzerinde çalışıyorsa, bilsem de, ‘Pekala aklıma bir şey gelirse mükemmel. Ama değilse, umarım başka biri bir şeyler bulur.” diyor.

Proje batarsa, bu sizin hatanız olmayabilir, bu nedenle daha az sahiplik daha az motivasyona yol açabilir.

Serbest çalışanlar bile bu etkiyi yaşayabilir. Kendi projeleriniz üzerinde çalışırken, işi yapmaktan başka seçeneğiniz yoktur, çünkü başka türlü yapılmaz. Ancak bir projede başkalarıyla işbirliği yaptığınızda baskı ortadan kalkar. Proje batarsa, bu sizin hatanız olmayabilir, bu nedenle daha az sahiplik daha az motivasyona yol açabilir.

Ringelmann etkisi işyerinin ötesinde de ortaya çıkıyor. İnsanların bir fark yaratmayacağını düşündükleri için oy vermemelerinin nedeni de budur.

“Tamam,  Ahmet’e biraz kredi vereceğiz: Muhtemelen o beyin fırtınasında durgunlaştığının farkında değildi.” “Şimdi, hiçbir şey yapmamaktan nasıl kurtulabilirim?” Diye düşünerek içeri girmesi pek olası değildir. Yine de hiçbir şey yapmadı. Ekip bir fikir üzerine çıktı, sonraki adımlarını anladılar ve uyguladılar. Ahmet’in kayıp olduğunu zar zor fark ettiler.

Bazı insanlar sadece tembel olsa da, çoğunun kasıtlı olarak gevşemesi gerekmez. Listenizdeki birkaç şeyi işaretlersiniz, birkaç e-postayı yanıtlarsınız, zaman çizelgenizi doldurmayı başarırsınız. Ancak patronunuz veya ekibiniz özellikle sizden bir şey beklemiyorsa, gerçekte ne kadar iş yapıyorsunuz? Ne başarıyorsunuz.

Küçük bollukların kalıcı etkileri

Ringelmann etkisinin etkisi bir toplantıda küçük görünebilir, ancak bir şirketin üretkenliği için zehirlidir. Bir takımdaki insanlar durgunlaştığında, grup dinamik olarak değişir: Projeler daha az verimlidir, sorumluluklar dengesizdir ve diğer çalışanlar fazla çalışmış ve mutsuzdur.

Arkadaşımız Ahmet için iyi tarafı, daha az iş yaparak kurtulmasıdır. Sırf ortaya çıktığı için para aldı.

Ahmet için dezavantajı, bir sonraki proje geldiğinde aklına gelen ilk kişi olmayacak olmasıdır. Bu projedeki çalışması için tanınmayacak veya ödüllendirilmeyecek. Kariyerinde büyümüyor, yeni beceriler öğrenmiyor, değerini göstermiyor. Ve yaptığı asgari işten kesinlikle tatmin olmuyor.

 

İdeal grup boyutu

Bir projede farklı bakış açılarına ve çeşitli becerilere sahip olmanın değerli olduğu zamanlar vardır. Ve bazen iş bir kişi için çok fazla. Öyleyse soru şu: İdeal grup büyüklüğü nedir? Bir grupta verimlilik hangi noktada düşmeye başlar?

Amazon CEO’su Jeff Bezos gibi birçok kişi “iki pizza kuralı” nı kullanıyor: Bir grubu iki pizza ile besleyemiyorsanız, bu çok büyüktür.

Amazon CEO’su Jeff Bezos gibi birçok kişi “iki pizza kuralı” nı kullanır: Bir grubu iki pizza ile besleyemiyorsanız, grubunuz çok büyük demektir. Geliştirmeye yönelik grup odaklı yaklaşımını özetleyen kılavuzu, optimum performansın 3-9 kişilik gruplar halinde gerçekleştiğini söylüyor. Yine de Ringelmann, bir kişi bir veya iki kişiyle daha çalışır çalışmaz çabadaki en önemli düşüşü fark etti.

 

Bu yüzden “Bir elin nesi var, iki elin sesi var” atasözü ne kadar yardımlaşmayı önerse de bu yardımlaşma çıkardan çok zarara neden olabiliyor.

(Visited 99 times, 1 visits today)