Günlerden pazartesiydi annem beni sabah kahvaltısını yapmak için ekmek almaya gönderdi fakat ben gitmek istemiyordum çünkü sıcacık yatağımdan çıkacağıma neden soğuk havada dışarıya ekmek almaya gideyim. Ama annemin sözünü her zamanki gibi dinleyip dışarıya ekmek almaya çıktım. Tam kasada ekmeğin parasını öderken bir tane adam bana kağıt parçası verdi. Adama arkasından seslendim fakat beni duymamıştı. Ben de merak edip kağıdı açtım ve içinde farklı farklı sayılar yazıyordu. Ben de telefonumdan internete bu sayıları yazdım ve internet sitesinde karşıma bir ev geldi. Ben de fotoğrafın altındaki koordinatları navigasyona yazdım ve yolumun üzerinde bizim eve uğradım fakat tam navigasyondaki eve gidecekken annem bana arkamdan “Buraya gel çabuk ev de durup ders çalışacaksın.” dedi. Ben de annemin sözünü dinlemedim. Ardından annem tekrardan “Son kararın mı?” diye sordu. Ben de annemi dinlemeyip navigasyondaki eve gittim. Evin içine girdiğimde üstüme kapı kapandı ve ben de kapıya vurarak bağırıyordum. Fakat işe yaramıyordu ben de evin içini arıyordum belki bir çıkış vardır diye çünkü çıkamazsam annem endişelenecekti. Ben de bir köşeye oturup ağlamaya başladım neden mi? Çünkü annemin sözünü dinlememiştim yukarı kattan bir ses geldi ben de bir anda bağırmaya başladım, ben anlamıştım ki bir adam bana şaka yapıyordu. Ben de tüm gücümü kullanarak kapıya vuruyordum. O sırada merdivenden birisi iniyordu. Ben de oradan kaçıp evime gittim ve annemden özür diledim.
