İyi kavramı çoğunlukla olası eylemler arasında bir seçim yapılması durumunda tercih edilmesi gereken davranışı ifade eder. İyilik genellikle kötülüğün tersi olarak kabul edilir. Kötülük ise birçok din ve kültürde tanımlanan, kötü davranış, düşünce, bencillik ve fenalıklar olarak inanılmış ve öğretilmiştir. Bazı dinlerde kötülük, evrende hüküm süren kötü bir güç olarak tanımlanır ve şeytan, ahriman gibi varlıklarda vücut bulur. Peki bu iki temel duygu biz dünyaya gözlerimizi açmadan yani baştan beri içimizde var mıdır yoksa sonradan çevremizin, ailemizin, arkadaşlarımızın bizde oluşturduğu etkiler mi oluşturmuştur?
Bu iki çelişkili duyguyu çok güzel özetleyen bir hikaye var. Yaşlı Kızılderili reis kulübesinin önünde torunuyla oturmuş, az ötede birbiriyle boğuşup duran iki köpeği izliyorlarmış. Köpeklerden biri beyaz diğeri siyahmış. Dedesinin sürekli göz önünde tuttuğu iki iri köpekmiş bunlar. Çocuk kendini bildi bileli bu iki köpek sürekli oradaymış. Çocuk, kulübeyi korumak için biri yeterli gözükürken niye ötekinin de olduğunu, hem niye renklerinin ille de siyah ve beyaz olduğunu anlamak istiyormuş. Bir gün dayanamamış ve sormuş; “Dede bu iki köpeği niye hep kulübenin önünde tutuyorsun? Hem de niye biri siyah diğeri beyaz?” Yaşlı reis, bilgece gülümsemiş ve torununun sırtını sıvazlamış sonra da anlatmaya başlamış;
“Onlar benim için iki simgedir.” Çocuk hemen “Neyin simgesi? ” Diye sormuş. Meraklı çocuğa bakıp hafif tebessüm edip devam etmiş. “İyilik ile kötülüğün simgesi. Aynen gördüğün şu iki köpek gibi, iyilik ve kötülük durmadan içimizde mücadele eder. Onları seyrettikçe ben hep bunları düşünürüm.” Demiş. Çocuk, sözün burasında, mücadele varsa, kazananı da olmalı diye düşünmüş ve her çocuğa has bitmeyen sorulara bir yenisini eklemiş. “Peki hangisi kazanır bu mücadeleyi?” Bilge reis, derin bir gülümsemeyle bakmış pek meraklı torununa ve cevap vermiş. “Hangisi mi evlat? Ben hangisini beslersem o kazanır.” Aslında bu hikaye her şeyi çok açık ve anlaşılabilir şekilde anlatmış. Dedesi torununa başından beri ve sürekli olarak devam eden bir mücadele olduğunu iyinin ve kötünün de bu mücadelenin baş kahramanları olduğunu göstermek istemiş ve daha sonra bu içimizdeki iki temel duygunun mücadelesi sonucunu yine bizim belirleyeceğimizi söylemiştir.
Sonuç olarak iyilik ve kötülük doğumumuzdan beri içimizde olan iki temel duygudur. Biz zaman geçtikçe ve tecrübe kazandıkça onları nasıl ve ne şekilde eğiteceğimizi öğreniriz. Aynı Kızılderili bilge reisin söylediği gibi iyilik ve kötülük her zaman içimizdedir ama hangisi ile hareket edeceğimizi yani hangisinin kazanmasına izin vereceğimizi biz seçeriz.