Biz eskiden hep köpek veya kedi alınmasını isterdik annem de hayır derdi her zaman.Her gördüğümüz kedi ya da köpeği severdik hala da seviyoruz.Eskiden kardeşim ile plan yapmıştık sokakta bir kediyi getirme diye.Kardeşim le ben ama cesaret edemedik. Çünkü annem çok kızardı.Sonra sitedeki bazı arkadaşlarım ile o yavru kediye gizli gizli kaşar verirdik.O kedi çok acıkmış, kaşarı çok hızlı yiyordu, bitirdiği zaman bize bakıyordu. Sonra arkadaşım küçük bir tabakta su getirdi içti.Arkadaşım ile daha fazla yemek vermediğimiz için o arkadaşımın kolunu çizdi eve gitti, yani annesi öğrenince bayağı kızdı bize.Sonra kızmayı anlamadık. Sokakta bir çok tatlı bir köpek getirdik ona su verdik, sosis verdik, kaşar verdik. Gözleri parıl parıl parıldıyordu.Sonra ona sarıldık. Arkadaşım “Bu benim, ben seveceğim” diye köpeği kucağına aldı vermedi. Sonra ikna ettik ve hepimiz sevdik, sonra doğaya saldık.Anneme ben hep anne bana köpek al derdim artık arkadaşımı kolunu çizdiği zamandan sonra kediyi daha az sevmeye başladım ama hala kediyi seviyorum ama köpeği daha çok seviyordum.Anneme hep anne bana köpek al derdim annem hayır onlar kıl döker diye istemiyordu.Sonra annem ile babam evden taşınmak istiyordu küçük diye.Sonra bir ay mı ne kadar sürdüğünü bilmiyorum ama taşındık. Annem ” Yeni taşındığımız eve köpek alırız” demişti.Biz inanmamıştık sonra bir tane Akita cinsi köpek sahiplendik villada olduğumuz için annem dışarıda beslemek şartıyla kabul etti.Çok tatlı bir köpek.Bize çok küçükken geldi.
Sonra ona bir yuva ayarladık kulübe falan.Mamasını ve suyunu verdik lıkır lıkır içiyordu, çok susamıştı. Bayağı büyüdü.Alman Kurdu cinsi bir köpek aldık barınaktan ona da Akita gibi su verdik mama verdik kulübe koyduk orada yaşıyordu artık.Ama çok hastaydı. İshaldi. Bayağı acı çekiyordu. O yüzden Akita’nın yanına koymadık.Bir kaç gün depomuzda yaşadı, sonra hastalığı geçince Akita’nın yanına koyduk.Çok talıydı bence :).
