Bizim okulumuzdaki 10. sınıfların bazılarını hiç anlamam. Sırf bizden 1 yıl erken doğdukları için her şeyi yapabileceklerini düşünürler hep. Geçenlerde sınıfımdaki oğlanlardan birinin kitabını çaldıklarına şahit olmuştum. Bunu neden yaptıklarını bilmiyordum ama kitabını çaldıkları çocuk kitabının çalındığını öğrendikten sonra çok kızgın gözüküyordu. Nefretinin içine de birazcık korku duygusu serpiştirilmiş gibiydi. Onunla uğraştıkları ilk zaman değildi bu. Daha olaydan önceki haftada bile çantasından (az parası olduğunu bilmelerine rağmen) parasının hepsini aldıklarına dair söylentilerini duymuştum. Çocuk bundan sonra 10. sınıfların zorbalığına uğramayacağına dair kendine söz verdi.
Sınıf başkanı olan bendim. Sınıfımdaki öğrencilerden birine zarar vermişlerdi. Bunun yaşanmasından ben sorumluydum. 10. sınıflar güçlü olabilirlerdi ama hesaba katmadıkları bir şey vardı. Hesaba katmadıkları şey yanlış sınıfla uğraşmış olmalarıydı. Çünkü bu sınıfın başkanı bendim ve sınıfımı nasıl yönetmeyi iyi bilirim. Benim sınıfım iç içedir ve birbirlerini iyi kollarlar. Örneğin çok zor bir ödev verilirse sınıf grubunda iş bölümü yaparak o zor ödevin üstesinden 10 dakika kadar kısa bir sürede gelirdik. Gelemeyen biri olursa onu ödevler konusunda öğretmenlerimize “Bugün okula gelemedi maalesef ama dün beraber ödev yapmıştık o da o sırada ödevini bana vermişti.” şeklinde söylemlerle ödev puanında zayıf almaması için yardımcı olurduk. İşte bu tur güçlü bir dayanışma ile bizim başaramayacağımız şey yoktur.
Gece boyu gözüme bir damla uyku girmeden düşündüm. Ne tür bir planla arkadaşımı o zorbalardan kurtarabilirdim? İşte o anda aklıma geldi. Arkadaşım onları bir sürü kez okul müdürümüze şikayet etmişti ama müdür onları sadece uyarıp gönderiyordu. Demek ki müdürü aksiyona geçirmek için şikayet etmekten fazlası gerekiyordu. Onları suç üstünde yakalamalıydık. Her zaman çocuğun çantasından bir şeyler çalıp duruyorlardı. Belki de çantasını izleyebileceğimiz her açıya bir gizli kamera koymalıydık.
Sonraki gün arkadaşıma bu planı açıkladım ve arkadaşlarım teneffüsünden bir kaç dakika alarak onlara da aynı açıklamada bulundum. Hepsi plan için çok heyecanlanmışlardı ve konuşmam onları coşkulandırmıştı. Hitabet yetimin bu kadar güçlü olduğunu görmek beni gururlandırmıştı. Bu sınıfın lideri olduğumu gerçekten çok iyi bir biçimde göstermiş oldum. Herkes kameralarından birini alıp gizleyerek arkadaşımın çantasını görebilecek şekilde yerleştirdik ve beklemeye başladık. Tabi herkes sınıfın içindeyken yapacak değillerdi. O yüzden sınıfı boşalttık ve koridora dağıldık. Birkaç teneffüs sonrasında 3 tane 10. sınıf sanki aralarında bir tür plan yapıyorlarmış gibi gördüm. Biri kapıda bekledi ve diğer ikisi de içeriye girdiler. Çok geçmeden “Bu da ne?” diye bir bağırma sesi duyduk. Çantanın içine de bir kamera koymuştuk onları şok etmek için ve işe yaradı. Ardından da müdürü de yanımıza alıp onları yakaladık. Kapıcı çocuk kaçmıştı ama kalan ikisini çok fena yakaladık. B
Müdür onları azarlayıp aralarından birini okuldan attı ve kalanlarına da uzaklaştırma verdi. İstediğimizi almıştık. Artık arkadaşımız zorbalıklarından kurtulmuştu. Ama bir sürü gizli kamera yerleştirdiğimiz için müdür bizi de azarladı. Okulun gizliliğini ihlal ediyormuşuz. Neyse ki bu seferlik çok kızmadı ama bir daha tekrarlamamızı istedi.