Berat, Doğa, Kemal, Eralp, ve Erim, beş arkadaşlardı. Hepsi aynı üniversitede okuyorlardı ve tatilleri genellikle birlikte geçiriyorlardı. Bu sene de okulun bitmesinin ardından birbirlerinden ayrılmadan önce son bir tatil planlamışlardı. Seyahatlerini planlayıp rezervasyonlarını yaptıktan sonra heyecanla yola çıkmışlardı. Ancak dönüşte yaşadıkları olaylar, tatillerinin sonunu bekledikleri gibi bitirmelerine izin vermedi.
Seyahatlerinin son gününde, Berat arkadaşlarına “Ben bu kadar yorgunum ki hiçbir şey yapmamaya kararlıyım.” dedi ve oturduğu koltukta uyumaya başladı. Diğerleri de aynı şekilde hissettikleri için sessizce oturdular ve yolda geçirdikleri son birkaç saati sessizce geçirdiler.
Ancak, uçak iniş yaptıktan sonra herkesin bir anda hareketlenmesiyle Berat da uyandı. Bavulunu aldı ve hızlıca havaalanından çıktı. Diğerleri de peşinden gittiler. Arabaya binip yola çıktıklarında, Berat “Ben eve gidip yatağıma düşeceğim, sizler ne yapacaksınız?” diye sordu.
Doğa, “Ben de eve gitmek istiyorum ama önce bavulumu boşaltmak istiyorum.” dedi. Diğerleri de aynı fikirde olduğunu belirttiler. Berat da arabayı Doğa’nın evinin önünde durdurdu ve hep birlikte eve girdiler.
Bavullarını açmaya başladıklarında, Eralp’in bavulunda eksik bir şey olduğunu fark ettiler. Eralp, “Benim kameram nerede?” diye sordu. Diğerleri de baktılar ama kamerayı bulamadılar. Kemal, “Belki de uçakta unuttun?” diye sordu. Eralp de öyle olabileceğini düşündü ve hemen havaalanını aramaya karar verdiler.
Havaalanına ulaştıklarında, Eralp kaybolan kamerayı bulamadı. Ancak havaalanının güvenlik kameralarını incelediklerinde, kameranın uçağın bagaj bölümünde kaldığını tespit ettiler. Ancak uçak bir sonraki gün için başka bir yere gitmişti ve bagajlar da uçakla birlikte gitmişti.
Arkadaşlarına bu durumu anlatan Eralp üzgün bir şekilde “Kameramın içindeki anıları kaybettim.” dedi. Diğerleri de onun üzüntüsünü paylaştı. Berat, “Üzülme Eralp, biz seninle bir dahaki sefere daha güzel anılar yaşarız dedi.
Birkaç gün sonra, Eralp’e telefon geldi. Havaalanından arayan bir yetkili, Eralp’in kaybolan kamerayı bulduklarını söyledi. Bagajları geri getirmişlerdi ve kamera da içindeydi. Eralp, arkadaşlarına hemen haber verdi ve onlar da çok sevindiler.
Eralp, kamerayı aldıktan sonra arkadaşlarına, “Çok şanslıyım ki, kameram geri geldi ve içindeki anıları kaybetmedim. Bu tatilde yaşadıklarımızı asla unutmayacağım.” dedi. Diğerleri de onun mutluluğunu paylaştılar ve tatillerinde yaşadıkları güzel anıları hatırlayıp birlikte güldüler.
Bu olay, arkadaşların tatilinde yaşadıkları son anı oldu. Ama onlar için önemli bir ders oldu: her zaman dikkatli olmak ve eşyaları kaybetmemeye özen göstermek gerekiyor. Ayrıca, arkadaşlığın ve birlikte yaşanan anıların ne kadar değerli olduğunu hatırlamak da önemlidir. Onlar da bunu unutmadılar ve bir sonraki tatillerinde daha iyi anılar biriktirmek için plan yapmaya başladılar.