Sevgili beni boyayan güzel ressam,
Bimem beni hatırlar mısın.. Ben geçmişte yaşamış büyük bir ailenin genç kızlarının portresiyim. O zamanlar beni yaparken annem ve babamın da resmini çizmiştiniz. Bizi gördüğünde bu aile çok sevinmişti. Hatırlamadığım kadar süre onların şatosunda kaldık. Sonra torunların torunları orada yaşamak istemedi. Herşeyi sattılar. Resim babam ve annemden o zaman ayrıldık. Pek çok ev değiştirdim. Sonra bir antikacıya satıldım. Orada beni gören şimdiki ev sahibim kızlarına çok benzediğimi görüp mutlulukla evine götürdü. Ela’nın beni ilk gördüğü anı hiç unutmuyorum. Benim ona benzerliğimi görünce şaşkınlıkla ¨bu ben miyim¨ diye sarıldı. İşte benim Ela ile tanışmam böyle oldu. Bu evde ne kadar mutlu günler yaşayacağımı daha ilk günden anlamıştım. Onlar sayesinde benim de gerçek bir ailem oldu. Burada ne kadar mutlu olduğumu beni yapan sevgili ressamımın da görmesini ne çok isterdim.
Ela’nın annesi de ressam, çok güzel resimler çiziyor. Bu yüzden kendimi ona çok yakın hissediyorum. Babası bir lunaparkın sahibi. Bazenleri beraber lunaparka gidiyorlar. O zamanlar eve dönmesini beklerken odadaki diğer eşyalarla konuşuyoruz ya da oyun oynuyoruz. Onu uyurken izlemek benim için çok özel anlardan biri. Bazı zamanlarda ben de Ela’da kendimi görüyorum. Bu sanki aynaya bakmak gibi. Belki insan olsaydım bende böyle bir odada yaşayıp özgürce hareket edebilirdim. Şarkı söylerdim yemek yiyebilirdim. Ama Ela sayesinde sanki hepsini yapmış kadar mutlu oluyorum. Şu günlerin içinde sana yeniden teşekkür ederim. Beni bu dünyanın bir parçası yapıp güzelliklerle tanıştırdığın için sana ger.ekten minnettarım.