Normal bir gündü uyandım,camdan baktım sokakta konuşan ya da konuşmuş gibi yapan bir sürü insan vardı ama normalde onları evin içinden bile rahatlıkla duyabiliyordum şimdi ise duyamıyorum.
Kıyafetlerimi giyinip sokağa çıktım yine hiç bir şey duyamıyordum onlarda beni duyamıyordu ancak diplerine girdiğimde bazı fısıltılar duyuluyordu.Sadece kedim Lilanın miyavlaması ve teknolojik aletlerin sesini duyabiliyordum.
Sonra insanların beni duyduğunu sanarak. ”Bütün Dünya sessizliğe büründü.Bu yardım çığlığını bir tek ben mi duyuyorum belki Dünyamıza verdiğimiz zararların farkına varıp utancımızdan konuşamıyoruzdur” dedim.Herkes beni alkışlamaya başladı artık ben herkesi , onlarda beni duyabiliyodu.
(Visited 174 times, 1 visits today)