Hiç düşündünüz mü? Çocukların savaşta hayallerinin yıkıldığını. Çocukken bunları yaşamaları ne kadar kötü, sokaklara çıkıp rahat rahat oynayamıyorlar. Şimdi asıl konumuza geçelim. Aslında savaşlar olmamalı. Çünkü; çocuklar oynamaları gerekirken bombaların altında kalıyorlar ve psikolojileri bozuluyor. Haberlerde görüyorum çok üzülüyorum ama bir şey yapamıyorum. Hiçbir insanın bunları yaşamaması lazım ama yaşatıyorlar. Savaş nefreti doğurur, sevgiyi yok eder. Sevdiklerini kaybeden bir çok insan var. Acıların en büyüğünü yaşıyorlar. Binlerce insan aç kalıyor ama biz önümüze geleni geri çeviriyoruz. Onların da insan gibi yaşamaları lazım.
Kendinizi onların yerine koyun. Çaresizlik ne kadar kötü. Sevdiklerini kaybediyorlar ama hiçbir şey yapamıyorlar. Çünkü yaşanan savaşlar onların mutluluğunu ve insanca yaşama haklarını ellerinden alıyor. Keşke sihirli bir değneğim olsa da savaşları yok etsem, insanların ve masum çocukların ölmesini engelleye bilsem. Keşke savaşlar, kötülükler hep masallarda kalsaydı, kötülük ile ilgili hiçbir şey gerçek olmasaydı. Savaş ortasındaki çocukların masalları kötü bitmeseydi ve mutlu masallarda yaşasaydılar. Ben artık haberlerde savaş değil de barış kelimesini duymak istiyorum. Şimdi lütfen hepimiz kendimizi onların yerine koyalım . O zaman onları anlayabiliriz belki.
