Savaş, insanların kendi çıkarları uğruna birbirlerini öldürmeleridir. Hatta kendi çıkarları adına başkalarını savaştırıp öldürmektir. Filler tepişir çimenler ezilir. Her savaşın arkasındaki o iğrenç adamlara bir şey olmaz sonuçta halka olur, topluma olur, oysaki bir devlet korumakla yükümlüdür halkını, toplumunu. Ama savaşı başlatan iğrenç insanların umurlarında olan sadece kendi çıkarlarıdır. Masum insanları alet ederler pis işlerine.
Bir keresinde okulla tiyatroya ismi “Çamaşırhane” olan bir oyuna gitmiştik, oyunun sonunda savaş ilan ediliyordu ve halk cepheye çağrılıyordu. Kadın kocasının savaşmaya gitmesine istemiyordu, korkuyla baktı gözlerine kocasının ve dedi ki ;
“Savaşı başlatanlar savaşır mı?”
Bu söz tam olarak savaşı anlatıyor bence. Onun çıkarına savaşırsın daha doğrusu o seni çıkarı için savaştırır.  
Savaş birçok şey götürür insandan. Geçmişini, geleceğini, hayallerini, beklentilerini insanın ellerinden alıp koparırcasına atar bir kenara. Savaş ne kadar çok insanı hayattan öldürerek koparıyor birçoğunu da öldürmeyerek hayattan koparır. Bir savaşın ardında bıraktığı onlarca, yüzlerce, binlerce kadınları ve çocukları düşünün. Eğitimden yoksun babalarını ve abilerini kaybetmiş çocukları düşünün. Bir başına kalmış kadınları, çocuğuna bakmaya çalışan anneleri düşünün. Savaş insanları dayanılmaz bir umutsuzluğun, kararsızlığın içinde bırakır. İşte savaş bu kadar kötü bir şeydir.
Peki savaş niye çıkar?
Şimdi iki ülke düşünelim birisi gelişmekte ve her geçen gün daha da güçlenmekte ve her geçen gün diğer büyük ülkelerle arası iyileşmekte daha sıkı olmakta. Diğer bir yandan başka bir ülke düşünelim: bu ülke zor durumda ve sıkıntıda her geçen gün fakirleşmekte ve diğer büyük ülkeler her geçen gün bu ülke ile tartışmada ve arası kötüleşmekte. Gelişmiş olan ülkemizin yanında destekçileri ve müttefikleri var. Çünkü herkes çıkarcı bir ülkenin gelişmekte olduğunu gören diğer ülkeler hem korku hem de çıkarcılıktan dolayı yanındalar. Bir de fakirleşmekte olan devletimize bakalım onun ise yanında hiç kimse yok. Çünkü onun artık korkulacak bir yanı kalmadı. Asıl sorumuza dönelim; savaş nasıl olur. Bu büyük çıkarcı ülkelerimiz gelişmekte olanı fakirleşmekte olana karşı kışkırtacak. Ama sadece bu kışkırtma olmayacaktır savaşın tetiğine basan. Gelişmekte olan ülke gelişmenin hissini, diğer büyük ülkelerin yanında olmanın hissini, o kadar sevecek ki daha fazla büyümek isteyecek ve bazı saçma sebepler ortaya atıp o ülkeye karşı savaş başlatacak ve savaşan o değil savaştıran, savaşmadan hem kendi halkını hem de başka birisinin halkını öldüren katil o olacak.