Şaşkınlık

Okuldan eve gidince o kadar yorgundum ki hiçbir şey yapmamaya kararlıydım. Bir ara yerimden kalktım ve çantamı boşaltmaya niyetlendim. İşte o anda çantamdan çok değer verdiğim kalemtıraşım düştü ve kırıldı. Düşer düşmez içinde birikmiş kalem artıklarını annem görmeden temizlemek zorunda olduğuma mı üzüleyim, yoksa en sevdiğim arkadaşımın doğum günümde bana verdiği hediyeyi kırdığıma mı üzüleyim bilemedim. Derken kalem artıkları bana, “Biz kendi kendimize çöpe gideriz, üzülme! Sen sadece biz gittikten sonra kirlettiğimiz yeri azıcık sil.” dedi. Şaşkınlıktan bayılacaktım neredeyse. Hemen çöpe doğru uçmaya başladılar. Arkalarından kırılan kalemtıraşımın parçaları tekrar yerine geldi. Canlanmıştı. Şaşkınlıktan ve sevinçten ne yapacağımı bilemedim. Kalemtıraşım sizce ne demiş olabilir?