Yıllardan 1788, 10. Kurtuluş Savaşı son gücüyle ilerliyordu. Sarpistan ordusu 1755 kişi Muratistan ordusu ise 2567 kişiydi (tuttuğumuz ülke Sarpistan). Sarp yüksek sesle:
-Seyit Onbaşı, hemen bize daha fazla asker bul!
-Emredersiniz kumandanım!
Askerler savaşa aç ve susuz devam ediyorlardı. Sarpistan’ın askerleri gittikçe azalıyordu ve askerlerimizin birazı da esir alınmıştı ama Onbaşı, kuvayi-milliyelerimizi bulmuştu.
Onbaşı ve kuvayi-milliyeler de cepheye varınca savaşa başladılar. Savaş sürdü, sürdü ve sürdü. En sonunda Sarp kumandan yenileceğimizi anladı ve ateşkes antlaşması imzalayıp dinlenmeye ve yeni askerler bulmaya başlamıştı. Sarp’ın aklına bir plan gelmişti. Sarpistan başkalarıyla savaşmak için göç etmişti. Sarpistan, Ahmetistan ile savaşa başlamış. Savaş sürmüş, sürmüş ve askerler kaçmaya başlamış ve Sarp sormuş:
-Kimden kaçıyorsunuz?
-Askerden kumandanım.
–Ben size savaşmayı değil ölmeyi emrediyorum!
-Emredersiniz kumandanım!
Savaş devam ederken Sarp vurulur ve şöyle der “ Her zorluk, beni daha güçlü kılıyor; düşsem de kalkmayı ve devam etmeyi asla unutmayacağım!”
Çok kan kaybettik ama her damla kan Sarpistan’ın geleceğine bir can oldu.