Faruk Nafiz Çamlıbel’in “Sanat” isimli şiirinin ilk dörtlüğü “Senin bulunduğun bahçede açmaz çiçekler var. Bizim diyarımızda ise bin bir bahar saklı. Eğer istersen, kolumuzdan tutarak bizi çekebilirsin; ama düz caddede yürüyen ayaklar incinebilir.” anlatım özelliklerinden akıcılık, doğallık ve özgünlüğü bulundurur.
İkinci dörtlükte “Sen, kubbesinde ince bir mozaik ararken, kırk asırlık mabedin içini geziyorsun. Duvarda bir sülüs yazı gördüğümüzde bizi sarsar ve bir parça yeşil çini bize heyecan verir.” açık bir anlatım bulunmakta, dörtlük net bir şekilde mekanı ve içindeki sanat unsurlarını anlatmış. İfadeler sade ve anlaşılır, bu da dörtlüğe duruluk katmış. Ritmik yani akıcı bir anlatım söz konusu. Yine doğal ve samimi bir dille içimiz ısıtılmış.
Üçüncü dörtlükte “Sen, raksına dalarken içindeki duygular derinden titriyor. Çiçekli bir sahnede bir beyaz kelebeğin, bizim kalbimizi de derinden kımıldatıyor. Toprağa diz vuruşu, dağ gibi bir zeybeğin etkisini hissettiriyor.” önceki dörtlükler gibi akıcıdır.
Dördüncü dörtlükte “Fırtınayı andıran orkestra sesleri, sinirlerinde bir ürperti yaratır. Acı çekenlerin hüzünlü nefesleri, bizde en derin müzik gibi yankılanır.” akıcı bir anlatıma sahiptir. Günlük hayatta kullandığımız kelimeler kullanılmıştır yani çoğunluğun anlayacağı şekilde yazılmıştır.
Beşinci dörtlükte “Yabancı bir şehirde bir kadın heykelini uzun uzun inceleyerek, sen anlayan bir gözle bakarsın. Biz ise, bir köylünün kıvrılmayan belini görünce ruhumuzun en büyük zevkini duyarız.” açık bir anlatım yoktur. Özgün bir anlatım bulunmaktadır.
Altıncı dörtlükte “Karşımızda dururken Anadolu’muz, yazılmamış bir destan gibidir ve başka bir sanatı tanımıyoruz. Arkadaş, biz bu yolda türküler söylerken, yollarımız ayrılıyor. Sana uğurlar olsun.” açık bir anlatım yoktur fakat özgün bir anlatım bulunmaktadır.