Açmaz çiçek yalnızca senin gezdiğin bahçede.
Bizim diyarımız da binbir baharı saklar!
Sen istersen, kolumuzdan tutarak bizi çek.
Düz caddede dağda gezen ayaklar incinir.
Sen ince bir mozaik ararken kubbesinde,
Kırk asırlık bir mabedin içinde gezersin.
Duvarda bir sülüs yazı gördüğümüzde bizi sarsar.
Bir parça yeşil çini bize heyecan verir.
İçin derinden titrerken sen raksına dalarsın,
Bir beyaz kelebeğin çiçekli bir sahnede.
Bizim de kalbimizi yerinden kımıldatır.
Dağ gibi bir zeybeğin toprakta diz vuruşu.
Orkestra sesleri fırtınayı andırır,
Senin sinirlerine bir ürperiş getirir.
Acıklı nefesler, ıstırap çekenlerin.
Bizde en hazin bir musiki yerine geçer!
Uzun uzun anlayan bir gözle süzersin,
Yabancı bir şehirdeki bir kadın heykelini.
Ruhumuzun en büyük zevkini duyarız,
Bir köylünün kıvrılmayan belini görünce.
Karşımızda dururken başka sanat bilmeyiz,
Anadolumuz, söylenmemiş bir masal gibi.
Arkadaş, biz bu yolda türküler tuttururken,
Sana uğurlar olsun; yolumuz ayrılıyor!