Sanat, bir insanın kendini anlatması ve göstermesini temsil eder. San’at şiirinde şair Faruk Nafiz Çamlıbel, gençlerin Batı’daki sanattan çok kendi kültüründen insanların oluşturduğu sanatlara dikkat vermeleri gerektiğini öne sürmüştür.
Şiirinde; Batı’daki gibi bale, opera, vb. sanatlardansa kendi kültürümüzdeki çini, hat, tezhip gibi sanatlara yönelmemiz gerektiğini, uzak kıyılara gitmek, yabancı şehirlerde sanat ile uğraşmak yerine, kendi topraklarımızın yollarından ilerlemek, Anadolu’nun duru insanlarına dokunmak gerektiğini varsaymıştır. Çünkü Faruk Nafiz Çamlıbel’e göre Anadolu insanı batının yolundan gitmektense, kendi kültürünün izinden gitmesi gerekmektedir.
Önümüzde Anadolu gibi kültürü bol bir devlet dururken neden Batı kültürüne adapte olmaya çalışalım ki? Gururla bakmamız gereken, bize ait olan bir dünya var; Anadolu’nun yeşil vadileri, dağları, köyleri… Bütün bunlar, sanatın gerçek kaynağıdır.
Sanat halktan kopuk bir oyun değil, halkın kendisidir. Anadolu’nun duru güzelliklerinden esinlenmek bizim asıl sanat anlayışımızdır. Kendi topraklarımızın bereketini fark etmeli ve kendi kültürümüzle ilgili bilinç kazanmalıyız.
Batı insanı sanatın sadece dışarı dönük bir estetik çaba olduğunu öne sürerken, Türk insanı halkın ve topaklarımızın sanatın ve kültürün ta kendisi olduğunu göstermiştir.
Sanat, kişiyi sadece bir izleyici olmaktan çıkarıp, bir yaratıcıya dönüştürür. Kişi sanatın içinde kendini bularak yolunu bulur. Fakat batı kültüründe bu özellikler bulunmaz. Çünkü onlar için sanat, somutlaşmış bir emektir. Manevi bir değeri yoktur. Ancak Türk insanı sanata ve kültüre anlamıyla, değeriyle, bilinçli bir biçimde sahip çıkabilir.