Yalnızca senin gezdiğin bahçede çiçek açmaz; oysa bizim memleketimiz birçok baharın güzelliklerini saklar. Sen istersen kolumuzdan tutup bizi çekebilirsin,ama dağda gezen ayaklar düz caddelerde incinir.
Sen, eski bir mabedin kubbesinde ince bir mozaik ararken, biz duvarda bir sülüs yazı görünce sarsılırız. Bir parça yeşil çini bile bize büyük bir heyecan verir.
Sen, bir beyaz kelebeğin çiçekli bir sahnede dans edişine derinden titreyerek dalarsın; ama biz toprağa diz vuran bir zeybeği görünce kalbimiz derinden kımıldar.
Fırtınayı andıran orkestra sesleri seni derinden etkilerken, biz acı çeken insanların nefeslerinden en yanık müziği duyarız.
Sen, uzun uzun yabancı bir şehirdeki kadın heykelini incelerken, biz bir köylünün eğilmeyen beline bakarak ruhumuzun en büyük zevkini duyarız.
Bizim başka bir sanatımız yoktur, çünkü karşımızda yazılmamış bir destan gibi duran Anadolu’muz var. Arkadaş, biz bu yolda türküler söyleyerek yürürken, sana uğurlar olsun, çünkü yolumuz artık ayrılıyor.