Ey yabancı, bizim sanattan anlayışımız farklıdır! Senin memleketinde çiçek bile yokken, bizim memleketimizde her bahar bir farklıdır, türlü türlü mevsimler vardır. Canımız ülkemizde türlü çeşit yer şekli vardır; ova, dağ, bayır, vadi gibi. Bu kadar çeşitli yer şekli zorumuza gitmezken senin memleketindeki dümdüzr sokak gücümüze gider.
Sen kırk asırlık bir tarihi eserin içinde hayran kalınacak bir mozaik ararken bizim içimizi ısıtan şey, duvardaki bir sülüs ya da küçücük bir parça çinidir. Kendi kültürümüzden olan şey mutlu eder ancak bizi.
Diyarında bir bale izlerken heyecanlanır insanlar, bizim insanımız ise zeybek oynayan Efelerimizin toprağa diz vuruna hayran kalır.
Kocaman bir orkestranın müziği ancak şaşırtır seni, oysaki bizim savaşlarımızda bizim için kendini feda eden askerlerimizin yakarışları, üzücü,iç yakan bir müzik yerine geçer bizim için.
Sen başka başka şehirlerde bir kadının heykelini hayranlıkla süzerken bir köylünün tarlalarda çalışması, bizim için hayranlık verici asıl şeydir.
Bizim karşımızda tıpkı bir destan gibi yazılmış Anadolu’muz dururken başka bir sanat aramayız. Bizim seninle sanat anlayışımız işte bu yüzden farklıdır ey yabancı!