Gezdiğin bahçelerde açan çiçekler bizim topraklarımızda yetişmez. Ama bizim topraklarımızda sayısız pınar gizlidir. İstersen kollarımızdan tutarak bizi o yola çekebilirsin; ama dağlarda dolaşmaya alışmış ayaklarımız düz yolda yürürken ağrır.
Eski bir tapınağın etrafında dolaşıp mozaikleri dikkatle incelersin. Ama biz bir duvarda, bir yeşil fayans parçasında gördüğümüz güzel yazıdan heyecanlanırız. Sahnede bir kelebeğin kanat çırpışında kaybolursun ve içten bir titreme hissedersin. Biz ise dizleriyle yere çarpan görkemli bir zeybek dansında aynı derin heyecanı yaşarız.
Fırtınaya benzeyen bir orkestranın sesleri sinirlerini titretir. Ama biz acı çekenlerin yürekten gelen nefeslerini en yakıcı müzik gibi hissederiz. Yabancı bir şehirde bir kadın heykelini uzun süre incelersin ve ondan bir anlam çıkarırsın. Bir köylünün eğilmez, dik duruşunu gördüğümüzde, ruhumuzun en derin zevkini hissederiz.
Başka bir sanat bilmeyiz; Çünkü önümüzde yazılmamış bir destan gibi duran Anadolu var. Arkadaş, biz bu yolda türkü söylerken, sen kendi yoluna git; çünkü artık yollarımız ayrılıyor.