SAMSUN ANILARIM

Yaz tatili geldiğinde memleketimiz Samsun’un Ayvacık ilçesinde dedemin evine tatile gitmiştik. Annem, ablam ,ben ,kuzenim ,Emir ,teyzem ve eşi Polat abim vardı. Anneannemi ve dedemi çok özlemiştim. Babamı Ankara da bırakmıştık. Çünkü O’nun işleri çok yoğundu. Bizim yanımıza daha sonra gelecekti.
Günlerimiz çok eğlenceli geçiyordu. Dedemin evi bir ormanın içindeydi etrafımız, fındık ağaçları, meyve ağaçları, ve çınar ağaçları ile doluydu. Kuzenim Emir ile bisiklete biniyor, salıncakta sallanıyor, ağaçlardan meyve topluyorduk. Babam Ankara’da olduğundan O’nu çok özlüyordum her gün telefonda konuşuyorduk. Samsun’a gelmesine 10 gün kalmıştı. Günler çok yavaş geçiyordu. Ablam bize kabak arabası yapıyor bizde sürüyorduk bazen de çamurdan şatolar, insanlar oluşturuyorduk. Anneannemin nefis yemekleri de harikaydı. Günler geçti ve sonunda babam yanımıza geliyordu. Heyecanla bekledim ve babam geldi. O zamanlar da bizim beyaz renkli bir arabamız vardı. Babam arabamızla gelmişti kuzenim Emir ve ben arabanın arkasına binmiş oyun oynuyorduk. Sonra ablam arabanın şoför koltuğuna oturup direksiyon ile oynamaya başladı. Babam ablamın yanına gelip O’na nasıl araba kullanılır? Anlatıyordu. Esin ablam arabayı çalıştırdı ve birden gaza basınca arabamız yoldan çıkarak bir tarlaya uçtu ve toprağa saplandı. Çok korkmuştuk her şey bir an da gelişmişti bize bir şey olmamıştı ama arabamızın tamponu kırılmıştı. Dedemler bizi arabadan çıkardılar hepimiz çok korkmuştuk. Arabamızı tamire götürdüler bizde eve döndük bu anımı hiç unutamadım. Allah bizi ailemize bağışladı umarım böyle kazalar hiçbir yerde yaşanmaz.