Benim doğum günüm yaklaşıyordu.Ailem bana bir sürpriz yapacaklardı.Ama ben onların bana ne alacaklarını bilmiyordum.(Sonuçta sürprizdi)Arkadaşlarımdan fikir almaya çalıştım.Benim hiçbir şeye ihtiyacım yoktu.Annemlerden ip ucu bile almıştım.Annem bana benim uzun zamandır çok istediğim bir şey olduğunu ve sürekli onlarla ilgili çizim yaptığımı söyledi.Evet resim yapmayı çok severdim fakat aklıma hiçbir şey gelmedi.Bazenleri kendim kıyafet tasarlardım.Hatta bir tanesini çok beğenirdim.Hala onu aklımdan çıkartamıyorum.Çok güzel ve yaratıcı bir çizimdi.Fakat aklıma hala bir şey gelmedi.Bunları okulda arkadaşlarıma da anlatım.Onlarda bir şey bulamadılar.Akşam çizdiğim çizimlere bakacaktım fakat en sevdiğimi bulamadım.Çok üzüldüm ve ağlamaya başladım.Oturma odasına gidip annemin koynunda uyuya kaldım.Uyandığımda annemin telefonu çaldı.Annem”Sakın o telefonu açma”dedi fakat çok geçti.Terzici abla kıyafetin hangi renkte olacağını not almadığı için aramıştı.Sürpriz çizdiği kıyafetin gerçeğe dönüştürülmesiydi.Ben herşeyi duydum ve tüm süprizi kaçtı.E artık bu doğum günümde de hediyeyi bileyim.
Sakın O Telefonu Açma!
(Visited 30 times, 1 visits today)