ŞAHMERAN

Ben Şahmeran. Meranların kraliçesiyim. Biz yeraltında yaşayan yılanlarız. Beni ilk gören insan Cemşab’dı. O geçimi için odun satıyordu. Fakir bir ailenin oğluydu. Bir gün Cemşab ve arkadaşları bal dolu bir mağara keşfetmişler. Balı çıkarmak için Cemşab’ı aşağıya indiren arkadaşları paylarına daha çok bal düşmesi için onu orada bırakıp kaçmışlar. Daha sonra Cemşab mağarada bir delik görmüş ve buradan ışık sızdığını fark etmiş. Cebindeki bıçak ile deliği büyütünce, benim yaşadığım, ömründe görmediği kadar güzel bir bahçe gördü. İşte Cemşab ile böyle tanıştık. O gün benim güvenimi kazandı. Birkaç yıl sonra bana ailesini çok özlediği için gitmek istediğini söyledi. Ben de tabii ki güvenliğimi korumak için ona, ancak beni gördüğünü kimseye söylememesi şartıyla evine gidebileceğini söyledim. O da bana söz verdi ve ailesine kavuştu. Cemşab sağ olsun verdiği sözü uzun yıllar boyunca tuttu. Fakat bir gün ülkesinin padişahı hastalandı ve ülkenin veziri herkese hastalığın çaresinin Şahmeran’ın etini yemek olduğunu söyledi ve her yere haber salındı. Daha sonra şehirdeki herkes bir hamama toplandı. Şahmeran’ı yani beni tanıyan ve yılanlarla (Meranlarla) birlikte kalan kişinin buharla birlikte vücudunun pul pul olacağı söylendi. Ne yazık ki tıpkı denildiği gibi oldu ve Cemşab’ın vücudu pul pul oldu. Bunu gören vezir benim yerimi söylemesi için Cemşab’a ısrar etmeye başladı. Bana söz verdiği için benim yerimi söylemek istemeyen Cemşab’ın ailesini tehdit etmeye başladılar ve Cemşab’da ailesini korumak için istemese de benim yerimi söylemek zorunda kaldı. Yılanlara bir düğüne gittiğimi ve geri döneceğimi söyleyerek yeryüzüne çıkarıldım. Daha sonra insanlar beni zorla hamama götürdüler. Hamamda Cemşab’ı ilk gördüğümde hayal kırıklığına uğradım fakat yüzüne dikkatli bir şekilde bakınca ona benim yerimi zorla söylettiklerini anladım. Sonumun geldiğini anladıktan sonra kafamın padişaha, vücut kısmımın vezire ve kuyruk kısmımın da Cemşab’a yedirilmesini söyledim. Tabii ki daha sonra olanları bilmesem de anlatılanlara göre; kafamı yiyen padişah iyileşmiş, vücudumu yiyen vezir zehirlenip ölmüş ve kuyruk kısmımı yiyen Cemşab ise bir alim olmuş ve yeni vezir seçilmiş. Ayrıca söylenenlere göre yeraltındaki yılanlar hala benim gelmemi bekliyorlar. Benim öldüğümü anladıklarında yeryüzüne çıkarak herkesi öldürmeye başlayacakları söyleniyor.