Merhaba!
Benim adım Leyla.14 yaşındayım. Bugün sizlere başıma gelenleri anlatacağım. Sokakta usulca yürüyordum ve bir anda aklıma rahmetli dedem geldi. Garipti…Genelde onu öldüğü gün yada onun hakkında konuşulunca onu anımsardım. ”Aman neyse… Eve gidip ödev yapmam gerek.” diyerek eve doğru yolumu tuttum. Eve gelince dedem hiç aklımdan çıkmadı. Anneme sordum: Sence dedemi böyle anımsamam normal mi? Annem şöyle bir cevap verdi: ”Bazen uzun süre görmediğimiz kişiler hiç olmadık bir zamanda aklımıza gelir endişelenme, bunda anormal olan hiç bir şey yok.”
Bilgisayarımla oyun oynuyordum sonra bir mucize gerçekleşti. Bir el usulca omzuma dokundu. Hemen arkamı döndüm ve bir de ne göreyim!? B-bb-bu-bu! Bu dedem! Bu bir rüya olamazdı! Gerçekten biri omzuma dokunmuştu! Sonra şöyle bir ses geldi…”UYANNN!!! Okula 1 saat geç kaldın!” bu sefer annemdi…
Ve sonunda bunun bir rüya olduğunu anladım, annemin beni uyandırmak için omzuma dokunduğunu gördüm ve işin kötü tarafı okula bir saat geç kalmış olmamdı. İzin verirseniz şimdi okula gitmem gerek. Azar işitmek beni bekler….