Karanlıkta ve dar bir koridordaydım. Yandan gelen bir ses benim kulağıma: ”Hadi bir oyun oynayalım.” diyordu
Arkadan büyük bir ses duydum birisi bağırarak ismimi söylüyordu, panikledim ve koşmaya başladım. Arkama baktığımda hiç kimse yoktu ama koşmam gerekiyor gibi hissettim. Kalbim atıyordu, hızlı atıyordu. Vücudum terle sırılsıklam olmuştu.
O an gözlerimi yavaşça açtım önümde kardeşim oyun oynamak istiyordu, mutfaktan da annem kahvaltı için sesleniyordu. Oyun mu oynasam kahvaltı mı yapsam bilememiştim. Kafam karmakarışıktı. Bir an yine durdum kaldım ve ne olduğunu anlamaya çalışıyordum. O sırada kardeşim yanıma geldi ve elinde legolar vardı, ona araba yapmamı istiyordu ki aniden fark ettim.
Meğer zihnim bana bir oyun oynuyormuş.
(Visited 47 times, 1 visits today)