Yeni filmimi sonunda bitirmiştim. Bir hafta boyunca kendimi çok rahat hissetmiştim. Pazartesi günü sekreterim önemli bir film yapım şirketinin benimle görüşmek istediğini söyledi. Odaya bir kadın girdi. Çok sert bakıyordu. Selamlaşmadan direkt konuya giriş yaptı:
-Sizin adınızı birçok magazin dergisinde görüyorum. Başarılı bir yönetmensiniz. Size güzel bir teklifim var. Eşi benzeri olmayan bir film konusu var elimde. Anlatmak biraz uzun sürebilir. Elimde konunun yazılı olduğu bir kağıt var.
-İnce teklifiniz için teşekkürler. Biraz düşünmem gerekebilir. Karar verdiğim zaman size mutlaka iletirim. Tekrar görüşmek dileğiyle.
Kağıdı hemen okumaya başladım. Gerçekten çok zor bir konuydu. Ama yaparsam herkesin ilgisini çekebilirdi. Evime geçtim. Düşünmeye başladım. En son kararımı verdim. Çok yorucu olsa da yapmaya değerdi. İlk cümlelerimi yazmaya başladım. Bana görüşmeye gelen kadını aradım. Teklifi kabul ettiğimi söyledim. İki hafta sonra son cümlelerimi yazdım. Ama korktuğum bir şey vardı: Bu film yüzünden şirketimin batması. Yazdıklarımı tekrar tekrar kontrol ettikten sonra kadına gönderdim. Korkudan karnıma ağrılar girmeye başlamıştı. Fakat iyi haber gelmişti. Yazdığım senaryo beğenilmişti ve vizyona en yakın zamanda girecekti. Çok mutluydum. İlk defa yazdığım bir film bu kadar beğeni almıştı. Filmim hakkında pek çok röportaj yapılmıştı. Ünüm artmıştı. Kendime güvenmediğim için biraz kızdığımı itiraf etmeliyim galiba. Görüşmek üzere.