Maximilien Ringelmann’ın ortaya koyduğu Ringelmann etkisi, bir gruptaki üye sayısının arttıkça grubun üretkenliğinin azalacağına inanıyor. Ancak ‘Bir elin nesi var iki elin sesi var.’ diyen atalarımıza göre bir gruptaki üye sayısı arttıkça üretkenlik artar ve o iş için gereken süre kısalır.
Düşününce ikisinin de mantıklı gelen tarafları var. Ancak bence her iki tarafta kendi yaşadıkları zamana göre konuşuyor. Mesela atalarımızın yaşadığı dönemde makine gücü ya da yapay zeka yoktu. Bu yüzden kol gücüne ihtiyaç vardı. Tarlayı sürmek, koyun gütmek gibi işler tek bir kişi için fazla güçtü. Dolayısıyla birlik olma ve üye sayısını olabildiğince arttırma amaçlanıyordu. Günümüzde ise insanlar birbirini düşünmeyi bıraktı. Böylece daha bireysel çalışmaya başladı. Bundan dolayı grup olarak yapılan işlerde anlaşmazlıklar yaşanabiliyor. Bu anlaşmazlıkların sebebi ise fikir ayrılıkları. Eskiden yapılacak iş hep aynıydı, kimse bunu yapmak için farklı bir yöntem kullanmazdı ve böylece fikir ayrılıkları da olmazdı. Ancak şimdi her kafadan bir ses çıkıyor ve herkes kendi fikrini diğerine onaylatmaya çalışıyor. Tartışırken giden süre üretkenliklerini de azaltıyor.
Sonuç olarak ben iki tarafın da kendince mantıklı olduğunu düşünüyorum. Ancak günümüz dünyasında artık birlik olmaya çok da önem verilmiyor. Bu yüzden günümüzde Ringelmann etkisinin geçerli olduğunu düşünüyorum.