Sessiz bir gecede başlayan hayallerim kafamın içinde dans ediyordu. At gözlüklerimi çıkarıp her şeye tüm çıplaklığıyla bakacaktım. Gözlerimi tavana diktim ve o beyaz boş tavan bir resim kağıdı gibi oldu adeta. Ben ise o kağıdı kontrol edecek fırça… Özgürce çizecektim resmimi, gerçeklerden de uzak kalmayacaktım tabii ki. Geleceğimi resimlemeye başladım. Umduklarımı mı resimlesem yoksa olacaklarımı diye düşünüyordum bir yandan. Olacakları resimlemeye karar verdim. Bir kız çizdim. Kalbine hapsettiğim bir çocuk çizdim. Dışarı çıkmak isteyip fırsatı olmayan çaresiz bir çocuk… Çizdiğim kızın yüzü gülüyordu. Ama ne kadar içtendi orası tartışılır. Elini uzatıyordu dünyaya, her seferinde geri itiyordu dünya kızın elini. Kız yılmadan uzatmaya devam ediyordu. Zaman geldi vazgeçti. Umudunu kesti. Dünyayla arasında olan küslüğün olumlu bir sonuca varamayacağını anladı. Kalbindeki kilitli çocuk anahtarını arıyordu. Bulamıyordu. Bir gün bir adam geldi yanına, elinden tuttu. Birlikte anahtarı bulma yolunda yürüdüler. Zorluklarla karşılaştılar, bırakmadılar ellerini, pes etmediler. O adam baba oldu kıza, kalbindeki çocuğun kahramanı oldu. Tenha ve karanlık bir caddede yürürken bir sokak lambası oldu adeta. El ele verdiklerinde kalbindeki çocuk dahil içinde bir yerlerde gizlice yaşayan o mutluluğu dışarı çıkardılar. Aralarına biri daha katıldı. Baba ve kızın yaptığı en küçük bir hatayı silgi gibi silip düzeltti. Kucak açtı onlara, mendil uzattı. Anne oldu. Kendi gibi sevdi onları. Bir gün kıvırcık saçlı güzel gözlü bir kız çocuğu daha aldılar aralarına. Arkadaş oldu küçük kıza, yoldaş oldu. Abla oldu ona. Çare kapısı oldu. Birbirlerini asla bırakmadılar. Resim karelerinin her birinde birlikte oldular. Küçük kızın başarısında, çaresizliğinde, mutluluğunda yanında oldular. Aynı kareleri paylaştılar. Aynı duyguları hissettiler. Küçük kızın kalbindeki çocuğun anahtarı bulundu. Bu anahtarın birlik ve beraberlik olduğunu anladılar. Artık her resim çizmek istediğimizde ve çevirdiğimiz her yeni sayfada iki kız, bir anne, bir baba ve hepsinin içinde yaşattığı bir çocuk renk verdi bu sayfaya.