08-02-2024
Günlerden Cuma. Tüm gün okuldaydım. Okuldan eve dönünce o kadar yorgundum ki hiçbirşey yapmamaya kararlıydım. Bir ara yerimden kalktım ve çantamı boşaltmaya niyetlendim. İşte o anda çantamdan ışıklar çıkmaya başladı. Işığa baktığımda onun bir kutu olduğunu gördüm. Korkarak kutuyu elime aldım, kapağı açmamla birlikte içinden küçük bir insan çıktı. Bana gülüyordu. Onu görünce bayıldım. Kendime geldiğimde benim bir dileğimi gerçekleştirebileceğini söyledi. Çok sevindim ama aklıma birşey gelmiyordu. Çok fazla düşününce dünyadaki bütün çocukların hoşuna gidecek bir şey geldi aklıma. Küçük adama dünyadaki hiç bir okulda ödev olmasın dedim. Tamam dedi ve kayboldu. Ertesi sabah uyandığımda bütün haberlerde benden bahsediyorlardı. Artık bir kahramandım . Okula gittim, bütün çocuklar bana teşekkür ediyordu, ama kötü giden birşeyler vardı. Bütün öğretmenler benden nefret etmeye başladı. Tüm sevdiğim öğretmenlerim, benim çiçeklerim, günümü aydınlatanlar, hatta benim güneşim Ferdane öğretmenim bile bana kötü bakıyordu. Bunu değiştirmek için küçük adamı bulmaya çalıştım. Her yere baktım. En sonunda Ceren öğretmenimin odasında buldum onu. O da bir dilek tutmuştu ve dileği gerçekleşti. Bu benim için çok kötüydü çünkü ödevler 3 katına çıkmıştı. Bu korkunç bir sondu . Bütün çocuklardan kaçmaya başladım. Herkes beni kovalıyordu. O sırada Hakan müdürüm bana gülüyordu yanına gittim ve bunların şaka olduğunu söyledi. Sonra derinden bir ses duymaya başladım, annemin sesiydi bu uyan ve ödevlerini yap artık diye bağırıyordu. Uyandım, hepsi bir rüyaymış. Koşarak ödevlere gittim normal olduklarını gördüğümde sevinçten dans etmeye başladım. Annem benim delirdiğimi düşünüyordu.