Pazarın İki Yüzü
Gözlerimdeki ağrıyla zar zor uyandığım okul sabahlarını sevmem pek pırıl pırıl pazar sabahları varken. Haftanın hem en güzel hem en zor günüdür pazar benim için. Hafta sonu tatilinin en mutlu ve stressiz anlarını yaşarken akşama doğru ertesi günün pazartesi olduğu gerçeği yavaş yavaş içimi acıtmaya başlar. O nedenle pazarlarımı en güzel şekilde geçirmeye çalışırım.
Ödevleri pazar gününe bırakmaktan kaçınırım genellikle. Sabahları sıcacık yatağımda alarmın kulakları acıtan sesi olmadan huzurlu bir şekilde açarım gözlerimi ve canım isteyene kadar, kedime sarılıp yataktan çıkmam. Annemin arka planda “Okula geç kaldın.” Sözlerini duymadan yavaş yavaş ve tadını çıkartarak yaptığım kahvaltıdan sonra dans kursum için evden çıkmama 15 dakika kaldığını fark etmemle odama koşturmam bir olur. Sanki 15 dakikam kalmamışçasına dakikalarca dolabıma boş boş bakınmamdan sonra bir kombin belirleyerek son kalan vaktimde de dolu dolu geç kalarak kursuma gitmek üzere yola çıkarım. Yoğun geçen dans dersimden sonra her ailede olduğu gibi bizim de bir programımız olur genelde. Dansta toparladığım enerjimle eve gidip biraz daha pratik yapıp dinlendikten sonra akşam üzerine doğru dışarı çıkmak için hazırlanırım. Bazen aile arkadaşlarımız, bazen de dayımlarla program yapıp ya sinemaya, tiyatroya ya da akşam yemeğine gitmek üzere tekrar dakikalarca dolabın başında kıyafet seçmekle geçirdiğim bitmek bilmeyen süreden sonra kıyafetlere gömülmüş odamı eve gelince toplayacağım sözünü anneme vererek evden çıkarız. Programımız sona erdikten sonra eve dönmek için arabaya bindiğimde, işte o zaman arkada çalan yavaş ve hüzünlü şarkıyla pazartesi sendromunun bana gülümseyişini düşünürüm her insanın düşündüğü gibi. Bitmesin istediğim araba yolculuğundan sonra eve gelip kendimi yatağıma atma isteğime engel olarak okul için hazırlanmaya başlarım. Yine bitmesin istediğim sıcacık duşumu aldıktan sonra, kalan dersim varsa tamamlayıp çantamı hazırladıktan sonra yatağıma otururum. Ne kadar uykum olsa da gözlerimi kapatıp açtığım an alarmın sesini duymamazlıktan geldiğim başka bir sabaha uyanacağımı bildiğim için gözlerim kapanana kadar kitap okur ya da telefonumla oynarım.
Tam uykuya dalmak üzereyken kapanan ışığı hissedip iyice yorganımın altına girerim ve önümdeki haftanın hızlıca ve güzelce geçmesini dileyip hayal kurarak kendimi beni bekleyen uykumun kollarına bırakırım.