Kıvrak adımlarla koridorun sonuna doğru ilerliyordu. Sonunda karşısına açılan kapıya yaklaştığında, eli terlemişti ve kalbi hızlı atıyordu. Açılan kapının ardında, kariyerinin en önemli kararını alacak olan patronuyla yüzleşecekti.
“Buyurun,” diye mırıldandı patron, yavaşça kafasını kaldırarak adamın yüzüne baktı.
Adam boğazını temizledi ve derin bir nefes aldı. “Son kararımı verdim,” dedi cesur bir tonla. “İşte istifa mektubum.”
Patron şaşkınlıkla adamın elindeki zarfı aldı ve açtı. Mektubu okuduktan sonra yavaşça başını salladı. “Tamam,” dedi. “Kararın kesin mi?”
“Kesin,” diye yanıtladı adam. “Bu benim için en doğru karar.”
Patron gülümsedi. “Seni kaybetmek çok büyük bir kayıp olacak,” dedi. “Ama senin mutluluğunun da önemli olduğunu biliyorum. Kendine iyi bak, umarım bir gün geri dönersin.”
Adam gülümsedi ve patrona elini uzattı. “Teşekkür ederim,” dedi. “Bu şirkette geçirdiğim yıllar benim için çok önemliydi. Ama artık yeni bir sayfa açmanın zamanı geldi.”
Patron elini sıktı ve adamın odadan çıkmasını izledi. Kapı kapandıktan sonra, derin bir nefes aldı ve düşündü: “Bu benim için de son karar olabilir. Yeni bir sayfa açmanın zamanı geldi.”