Teknolojinin paralı olduğu bir ülke düşünün. İnternetten arama yaparken, ailenizle Whatsapp’tan sohbet ederken bile para ödediğinizi…Düşünmeye gerek yok aslında bu durum Lübnan’da halihazırda mevcut. Hükümet vatandaşlarından ek gelir elde etmek için internetten arama yapmalarına ve Whatsapp’tan konuşmalarına vergi getirmiş. Fakat hükümet bunu neden yapıyor? Çünkü ülke yıllardır ekonomik sıkıntıda. Vergi sistemine hükümet gözünden bakarsak neredeyse herkesin kullandığı teknoloji üzerinden gelir elde etmek oldukça mantıklı. Bir de halkın gözünden bakalım. Hayatın paralı olması yanında paralı olmayan nadir haklarından vergi alınması büyük bir haksızlık.
Teknoloji sonsuz denebilecek bir bilgi kaynağı. Tek tıkla milyonlarca bilgiyi karşınızda buluyorsunuz. Hayal edin çok önemli bir proje ödeviniz var ve konu hakkında bilgi edinmeniz gerekiyor. Konu hakkında bilgi almak için internete yazıyorsunuz fakat aratmanız paralı. Paranız az ise ve her ufak şeye para verecek durumunuz yoksa bilgiye ulaşmak için bir kütüphaneye gitmeniz ve konu hakkında uzunca bir araştırma yapmanız gerekiyor. Bu konuda hükümet bir nevi halkın bilgi edinme hakkını kısıtlıyor.
Hükümetin bu karara varması ülkede büyük bir karmaşıklığa yol açmış. Sinirlenen insanlar sokaklara dökülmüş ve protesto etmişler. Etrafı yakarak trafiği kapatmışlar. İki kişi hayatını kaybetmiş. Hükümet kararından geri adım atmamış.
Ben hükümet yerinde olsaydım ekonomik sıkıntının sebebini bulmaya çalışırdım. Sıkıntı hükümet yüzünden ise kesinlikle halktan teknoloji üzerinden vergi almazdım. Bu halkı parasal sıkıntıya ardından psikolojik bunalıma sokar. Ekonomik sıkıntıyı atlatmak için alternatif yollar arardım. Örneğin pahalı ve lüks şeylerin parasını arttırırdım. Çünkü bunlar hayati gereklilik taşıyan şeyler değil. Araba, mücevher, lüks kıyafetler gibi. Toplu taşımayı ucuzlatırdım ki insanlar araba almak yerine toplu taşıma kullansın hem paradan hem de çevre kirliliğinden tasarruf edilsin. Üniversite öğrencilerine burs vererek onları iş sahibi olmak için teşvik ederdim, çalışıp işsizlik oranını azaltsınlar diye. Diğer ülkelerle aramı iyileştirirdim. Üretim konusuna ağırlık verir, aramı iyileştirdiğim ülkeler için üretim yaparak onlara ihraç ederdim. Turizmi geliştirmek için kampanyalar düzenlerdim. Diğer ülkelere ülkem hakkında reklamlar gönderirdim.
Sonuç olarak bence Lübnan Hükümeti’nin ekonomik krizi hafifletmek için yapabileceği birçok değişiklik var. Bence halkından aratma yapmak için ve Whatsapp’ta aileleri ile konuşmak için para almamalı. Kendi çapında çözümler bulup hem halkını mutlu etmeli hem de ekonomisini düzeltmeli. Umarım gelecek yıllarda Lübnan’ın ekonomik krizi atlattığını, vatandaşlarından artık vergi almayacağı haberlerini duyarız.