Özgünlük

Bir düşünün, bu dünyada sadece bir tane siz varsınız ve bu hayat komik derecede saçma. Eninde sonunda öleceğimizi bildiğimiz bir dünyaya niye geliyoruz ki? Tabi bu dünyaya gelmeyi seçmediğimizden olabilir fakat sonucunu değiştiremediğimiz ve şimdilik sonucun değişmesi imkansız ise yaşamanın ne anlamı var?Sadece yiyip, içip, uyuyoruz. Bir anlamı yok ki. Kaynaklar her türlü tükeniyor, ne yaparsak yapalım ya tüketeceğiz ya tükeneceğiz. Bu dünyada bir insandan sadece bir tane var. Evet benzeri olabilir ama asla aynısı olamaz. Bu “anlamsız” dünyada birinden etkilenmek gayet doğal. Birine benzemeye çalışmak belirli bir noktaya kadar, konudan konuya değişebilen bir boyuta kadar… Birine özenmek sadece bu dünyaya olan katkıyı, faydayı azaltacaktır. Basit düşünün, vücudumuzdaki her sistem aynı görevi yapsaydı biz yaşar mıydık? Tabii ki hayır. Herkes kendine özgüdür. Herkes mükemmel demiyorum. Ama her insan kendine göre güzel veya bir konuda iyi olabilir. Herkesin özellikleri aynı olduğu bir dünyada ilerleme kaydedilemez. Bundan dolayı, bir insanın kendine yapacağı en büyük haksızlık, başkası olmaya çalışmaktır. Hem kendi bakımından ilerleyemez hem de basit düşünürsek kimse normali istemez, kimse özelliği olmayanı istemez. Herkes özel olanı ister. Eğer başkasına özenirsek, kendimiz olmazsak kimseden anlayış bekleyemeyiz. Sen bile kendin gibi davranmazken, başkasının “seni” anlamasını bekleyemezsin. Mesela onca bilim insanı başkası gibi davransaydı sizce yapabilirler miydi? Örneğin Einstein, sizce ona göre havalı birine özenseydi belki hala atomu parçalayamamıştık. Kim bilir? Belki çok daha sonra bulunurdu. Belki de onun gibi özgün biri bulurdu. Ne kadar saçma bir dünyada yaşasak da önemli olan özgün olup buraya katkıda bulunmak.