Bir bahar sabahı yüzüme güneşin vurmasıyla uyanmıştım. İçimde bilmediğim değişik hisler vardı. İçim kıpır kıpırdı, yerimde duramıyordum. Yatağımı toplayıp kahvaltımı yapmak için mutfağa gittim. Annem çok güzel kahvaltı hazırlamıştı. Sütümü tam içecekken garip bir şekilde dilimle içmeye çalıştım kediler gibi, kendime çok şaşırmıştım, bu davranışıma bir anlam veremiyordum.
Kahvaltı sonrası kendimi dışarı atmıştım. İçimde bitmek bilmeyen bir enerji vardı. Oradan oraya koşturuyordum. Bir ağacın gövdesine yaslanıp doğayı dinlemeye başlamıştım. Kuşların ötüşmeleri, kuzuların meleyişi ve bir çok hayvanın sesleri… Onları dinlemek çok hoşuma gidiyordu. Bir kanat sesi duymuştum kafamı çevirdiğimde rengarenk çok güzel bir kelebek çiçeğe konmuştu. İçimden keşke ben de bir kelebek olsaydım o çiçekten o çiçeğe uçsaydım diye iç geçirirken kendimde bir tuhaflık hissetmiştim.. Gözlerime inanamıyordum; ben bir kelebek olmuştum ama bu nasıl olmuştu bilmiyordum. Kelebek olmak çok hoşuma gitti. O çiçekten başka çiçeğe uçuyordum. Uçmak harika bir şeydi. Uçarken denizde oyun oynayan yunusları gördüm çok eğleniyorlardı. İçimden “Keşke yunus olsaydım” der demez bir yunus olmuştum bile. Denizde oradan oraya yüzüyordum. Anladım ki ben hangi hayvan olmak istiyorsam o olabiliyordum. Bu, özel bir güçtü ve harikaydı.
Hayvanlar gibi özgürce hareket ediyor istediğim zaman istediğim hayvan olabiliyordum. Onlar gibi doğayı , dünyayı keşfedebiliyordum. Bu benim özel bir gücümdü ve kimse bilmiyordu. Bir ses duyuyordum; uzaktan annem bana sesleniyordu. Gözlerimi açtığımda annem karşımda, “Haydi artık uyan bakalım uykucu” diyordu.
Ama ben en son penguendim. O anda, “Kuş olmak istiyorum” diyordum ama olmuyordu. Bir çok kez denedim, olamıyordum. O an anladım ki bir rüyaymış. Özel bir gücüm olsaydı yine istediğim hayvan olabilmeyi isterdim. Çünkü onlar gibi özgürce uçmak, yüzmek, dört nala koşmak isterdim.