Arkadaşlarımla uzun zamandır planladığımız kamp nihayet gerçekleşecekti. Yer seçimi konusunda epey bir tartışma yaşasak da sonunda benim doğduğum köyün arkasındaki, insan eli değmemiş ormanı keşfettik ve orayı seçtik.
Kamp günü geldiğinde görevleri kura ile belirlemeye karar verdik. Daha önceki kamp deneyimlerimden odun toplamanın ne kadar zor olduğunu bildiğim için, bu görevin bana çıkmaması için içimden dua ettim. Ancak şans bu ya, odun toplama işi bana düştü. Çadırları hava kararmadan kurmaya başladık ve iki arkadaşımız yemek hazırlıklarına girişti. Akşam olduğunda ateş başında toplanıp hikayelerimizi anlatmayı planlıyorduk.
Ne yazık ki benim için en zor kısım, odun toplamak, başlamıştı. Yanıma yiyecek ve telefonumu alarak kamptan biraz uzaklaştım. Hava giderek kararırken yaklaşık 10 kilo kadar dal ve odun toplamıştım ki patikanın kamp alanımıza dönmediğini fark ettim. Kaybolduğumu anladım ve durum iyice kötüleşebilirdi. Neyse ki telefonum yanımdaydı ve hemen arkadaşlarıma durumu bildirdim. Onlar kampı yalnız bırakamayacakları için bana konumlarını gönderdiler ve yürüyerek gelmeye karar verdim. Ancak bu sırada karşıma bir ayı çıktı!
Tek çare olarak hızla bir ağaca tırmandım ve ayının gitmesini bekledim. Ayı ağacın altından ayrılması üç saat sürdü. Arkadaşlarımın yanına vardığımda herkes yatmış ve şafak sökmek üzereydi. Maceramı anlattım ve sonraki günlerde kampın tadını çıkararak birbirimizin hikâyelerini dinleyip lezzetli yemekler yedik.