Orman

Bir gün ailece kahvaltı yapmak için yaylaya çıkmıştık.Kahvaltı yaptıktan sonra pembe plastik topumuzla yakar top ,voleybol gibi oyunlar oynadık.Toplam on beş kişi gitmiştik yaylaya ve on beş kişilik yakar top oynamak kadar eğlenceli bir şey varsa o da hem on beş kişi olup hem de o on beş kişinin senin ailen olmasıdır bence.Gerçekten çok eğlenceliydi.Top oynamaktan sıkılınca kuzenlerimle ormana gidip mantar toplamaya karar verdik.
Yedi kişiydik. Ormana gitmeden önce ikişer ve üçer gruplara ayrılmış ve mantarları topladıktan sonra da buluşacağımız bir toplanma yeri belirlemiştik.Ben üç kişilik grubun içindeydim. Mantarları topladıktan sonra buluşma yerini bulmak için ormanda dolanmaya başladık ama bulamadık ve koskoca ormanda üç kişi kaybolmuştuk.Ben ve iki tane kuzenim bir türlü yolu bulamıyorduk ve ormanda da zaten yürüyecek adam akıllı bir yol yoktu.Dalların üstüne basa basa yürüyorduk.Ardından ormanda yürümeye ve bağırmaya devam ederken ağaç dallarının hareket ettiğini gördük ve domuz sandık.Üçümüz de korkudan arkamıza bile bakmadan koşmaya başladık ve ben en arkada kaldım.Kuzenlerim koşarken dallara çarpmamak için onları ittirerek gidiyordu ve ittirdikleri dalları bıraktıklarında ise o dallar bir lastik gibi bana çarpıyordu.Ben de bana çarpmaması için kafamı bir sağ çekiyordum bir sola.O zaman kendimi gerçekten Matrix gibi hissetmiştim.Gerçekten zorlu bir parkuru geçmiştim ve fazlaca ilerledikten sonra koşmayı bıraktık, yürümeye devam ettik.Sonra ormanda yürümeye devam ederken sesler duyduk.Bu sesler kuzenlerimizin sesiydi.Sese doğru ilerledik ve onları gördük.Onları görünce içimiz rahatlamıştı ve artık beş kişi olmuştuk.Şimdi bulmamız gereken iki kuzenimiz kalmıştı ve tabi bir de ailemiz.Tekrardan yürümeye devam ederken kırmızı bir pikap gördük.O pikabı görünce hepimiz derin bir nefes aldık çünkü sonunda ormandan çıkacaktık.Pikabın olduğu yere gittik ve orada olan toprak yolu takip ederek ana yola çıktık.Ana yola çıktığımızda hepimiz bir ayıyla dövüşmüş gibi olmuştuk.Saçlarımızda adeta kuş yuvasına dönmüştü ve içinde de otlar, dallar vardı.Ana yola çıktıktan sonra orada diğer iki kuzenimizi de gördük.Şansımıza hiç birimize bir şey olmamıştı sonuçta ormanda önümüze ayı da çıkabilirdi.
Ana yola gelince ailemizi bulmak çok kolay oldu.Ailemiz bizim için endişelenmişti çünkü bir buçuk saat bize ulaşamamışlardı. Hepimiz toplandıktan sonra yayladan indik ve köyde topladığımız mantarları pişirmek için mantar poşetini bulmamız lazımdı çünkü mantarlar onun içindeydi.Her yeri aradık ve sonunda fark ettim ki ben o poşeti yayla da unutmuşum.