Merhaba, ben Yaz. Ben büyük bir köyde yaşıyorum ve 20 yaşındayım. Bizim köyümüzde adalet, saygı, arkadaşlık, barış, sevgi ve paylaşımcılık çoktur ve benim en güzel anımın başladığı yer burası.
Köyümüzde çok sevilen ve sayılan bir insanımdır. Bir gün sokakta dolaşırken birinin bana doğru koştuğunu duydum. Arkamı döndüğümde köyümüzün muhtarı bana doğru koşuyordu. Önemli bir şey olduğunu düşünerek durdum. Muhtar nefes nefeseydi, kendini toparladı ve konuşmaya başladı “Merhaba Yaz, sana önemli duyurularım var. Köy içinde önemli bir konuşma yapman gerekiyor ve bu konuşmanın adalet ile alakalı olması gerekiyor.” dedi. Kafam iyice karışmıştı, ne yapacağımı bilmiyordum. Bu yüzden çaresiz bir şekilde “Tabi ki yaparım. Sorun değil.” dedim. Muhtar sevinçli bir şekilde “Harika! Bu konuşma için bir slayt bir de bir konuşma ayarlaman gerekiyor. Bu konuşma 15.01.2022 tarihinde saat 10.00’da yapılmalı. Bu beş gün içerisinde slaytı ve konuşmayı hazırlaman gerekiyor.” dedi. Başımı sallayarak 
onay verdim. Muhtar mutlu bir şekilde ayrıldı. Hemen eve gidip hazırlık yapmam gerektiğini düşündüm.
Eve geldim ve eşyalarımı bırakarak çalışma odama gittim, hazırlık aşamalarına başladım. Bir saat sonra slayt bitti ve konuşmanın sadece çeyrek kadarını yazabilmiştim, kendi kendime “Sık dişini az kaldı.” deyip duruyordum. Yarım saat sonra konuşma da bitmişti.
BEŞ GÜN SONRA
Artık zaman gelmişti “Artık slaytımı ve konuşmamı yapabilirim.” diye düşündüm. Kürsünün yanında duruyordum ama beklediğim biri vardı. Fakat hala gelmemişti, konuşmamı yapmak için alkışlar eşliğinde kürsüye çıktım. Tam başlayacaktım ki kalabalığın içinde onu gördüm işte beklediğim kişi yani en yakın arkadaşım, gelmişti!
Heyecan içinde sunumumu ve konuşmamı yaptım. Herkes alkışlıyordu, kürsüden indim ve herkese selam vererek arkadaşım ile oradan ayrıldım. Arkadaşım beni tebrik ediyor ve beni alkışlıyordu bana “Aferin Yaz, çok iyi bir iş çıkardın.” dedi ve evlere döndük.