Kendimi önemsiz gün sanırdım hep, ta ki bu güne kadar. Bu arada ben 1 Nisan. Günler cansız mı sanıyordunuz? Hayır, biz canlıyız. Her kendi günümüzde günü izleriz. Her 1 Nisan sıradandır. Ben hep “Niye özel bir gün değilim? Bari bir aile için önemli olsaydım.” diye üzülürdüm.
Bir gün özel bir takvimde adımı gördüm. Tabii o zamanlar 1800`lü yıllardaydık. Önce şaka olduğunu sandım. Takvimde beni destekliyordu: 1 Nisan! “Eh en azından…” diyebildim ancak. “Bundan sonra 1 Nisan şaka günüdür.” dendi. Ne kadar mutlu olduğumu tahmin etmişsinizdir. Başta çok güzel şakalar yapılıyordu, fakat her yıl daha az şaka yapılmaya başlandı. Ben önce beni önemsemediklerini sandım. Sonra anladım ki elektronik aletler yüzündenmiş. O kadar çok elektronik alet kullanılıyormuş ki insanlar birçok şeyi unutuyormuş. Elektronik aletler çok iyi değilmiş bunu anladım. Bunu okuyanlara tavsiyem, her şeyi ölçülü kullanın. 🙂
