Bir zamanlar, bir simyacı yaşarmış. Adı Mehmet’miş. Dünyada ölümsüzlüğün sırrını keşfetmek için yola çıkmış ve uzun yıllar boyunca labaratuvarda deneyler yapmıştı.
Mehmet, tüm imkansızlıklara rağmen umudunu kaybetmemişti. Sonsuz yaşamanın imkanlı olacağını düşünmüştü. Gece gündüz çalışarak simya bilgisini kullanarak deneylerine devam etti. Sonunda ölümsüzlük iksiri üretmeyi başardı.
Mehmet, ölümsüz olma hayalini gerçekleştirmek için kendisi üzerinde ilk deneyi yapmaya karar verdi. Yaptığı iksiri ilk kendinde denemek istiyordu. İksiri içti ve kendisini normalden çok daha sağlıklı, genç ve hastalılara karşı dirençli hissetti.
Ancak Mehmet sadece kısa bir zaman aralığında böyle hissetmişti. Bir süre sonra fark etti ki yaptığı bu iksir onu sadece zihinsel anlamda iyi hissettiriyordu. Bu durumdan dolayı kendisini çok başarısız hissetmişti.
Ancak pes etmedi ve normalde çalıştığından daha çok çalışarak, meslektaşlarıyla fikir alışverişi yaparak yeni bir iksir oluşturmayı hedefliyordu. Meslektaşlarının yardımı sayesinde ölümsüzlük iksiri yapmıştı. Ancak bu sefer iksiri denemekten korkuyordu çünkü iksir onu ölümsüz de yapabilirdi, şimdi de öldürebilirdi ama merakına yenik düşerek iksiri içti. Aradan saatler geçti ve Mehmet’e bir şey olmadı. Demek ki iksir öldürmüyormuş.
Ama hâlâ iksirin ölümsüzlük iksiri olduğundan emin değildi. Meslektaşları da ölümsüz olup olmadığını öğrenmek için Mehmet’i, yaktılar ve sonuç olarak hiçbir şey olmadı. Mehmet hâlinden çok memnundu ama hesaba katmadığı bir şey vardı.
Mehmet 100 yaşına girdiğinde karısı ve çocukları vardı. Onun için her şey güzel gidiyordu ta ki karısı ölene kadar. Karısı öldükten sona hayattan soğuyor ve bir bakıyor ki oğlu yaşlanmış. Oğlu da öldüğünde yeni bir başlangıç yapmaya karar veriyor. Onun düşüncesine göre yeni bir başlangıç yapmazsa sonsuza kadar öyle üzgün olacak. Tekrar evleniyor ve yine Mehmet’in çocukları oluyor. Bir süre sonra karısı ve çocuğu ölüyor. 11. karısını da toprağa gömdükten birkaç yüzyıl sonra Güneş patlıyor, Dünya diye bir gezegen kalmıyor ve Evren’de kalan tek insan olduğunu anlıyor . Zaman geçtikçe içinde duygu diye bir şey kalmadığını fark ediyor. Sonsuza kadar uzayda süzülüp gidiyor.