Can çok zeki bir simyacıydı ve çocukluğundan beridir bir şeyi merak ediyordu: Ölümsüzlüğün sırrını keşfedebilmek.
Canın eskiden yaşadığı travmalarından dolayı ölümsüzlüğü keşfetmek istiyordu. Babası öldükten sonra çalışmalarını ölümsüzlüğü keşfetmeye çevirdi. Çünkü o acıyı babası gibi tatmak istemiyordu. Babası öldükten sonra ölmekten korkmuş bir hâle geldi Can. Bu nedenle çok fazla çalıştı ölümsüzlüğün sırrını keşfedebilmek için. Canın harika bir planı vardı kendi hücrelerini yenileyebilen ve çok çok uzun süre yaşayabilen hayvanların hücreleri, insanın DNA’sının belli bölümlerine yerleştirecekti. Bunun için öncelikle axoltl denen bir amfibini hücrelerini kullanmayı sonrasında da Turrıtopus Dohrnu denen bir denizanasını kullanmayı planladı. Böylece hem hasar aldığında kendi hücrelerini yenileyebilecek hem de sonsuza kadar yaşayacaktı. Can çok heyecanlanmıştı ve kendisinde test etmeyi planlıyordu. Kendi DNA’sına yerleştirdikten sonra kendini kötü hissetmiyor aksine iyi hissediyordu. Artık ölmekten korkmasına gerek yoktu. Artık sonsuza kadar hayatını güzel yaşayabilirdi yoksa yaşayamaz mıydı? Can çok uzun süre yaşadıktan sonra hep aynı şeyleri yapmaktan sıkılmıştı. Tanıdığı tüm arkadaşları annesi hepsi ölmüştü ve artık bunalmıştı sevdiği insanlarını ölümünü tekrar tekrar görmekten. Can artık dayanamadı ve kendisine çare bulmaya çalıştı. Bir süre daha böyle yaşarsa uzayda süzüleceğini düşündü ve korkmaya başlamıştı. Can ne kadar uğraşsa da buna bir çare bulamadı ve en sonunda akıl hastası oldu.