Güzellik, farklı kriterlerle ama her çağda kadınlara dayatılan bir kavram olarak karşımıza çıkıyor.
Kadınlar kusursuz olmak, kendilerine dayatılan güzellik ölçülerine sahip olmak, sadece güzelleşmek, daha güzel olmanın yollarını aramak gibi kısır bir döngüye hapsediliyor. Kadının kendini geliştirmesi, birey olması, eğitimli olması, ekonomik özgürlüğünü kazanması ile ilgilenilmiyor. Kadın için de güzellik, pek çok şeyle takas edilebilecek bir değer haline geliyor.
Yapılan araştırmalara göre bir genç kız onbeş yaşına gelene kadar, kadın güzelliğinin standartlarına dair iki yüz binin üzerinde reklam mesajı alarak büyüyor. Dayatılan bu algı adeta zihinlere kazılıyor. Bu noktadan sonra bir kadın için yapılması gereken tek şey, güzel görünmek, güzel olmak, güzel kalmak.
Güzellik, bir kadının kimliği, hatta saygınlık ölçütü haline getiriliyor. Kadının kendini algılayışı bir başkası tarafından beğenilme arzusuyla tanımlanıyor. Hatta varoluş nedenimiz, benliğimizin anlam bulmasının yolu da fiziksel güzellikten geçiyor.
Türkiye’de yapılan özgüven araştırması, genç kızların sadece yüzde 11’inin kendini güzel bulduğunu, yüzde 72’sinin güzel olması gerektiğine dair inanılmaz baskı hissettiğini ortaya koyuyor. Bu ruh halindeki kadınlar ne yapıyor? Bir yanda gerçek benlik, diğer yanda ideal, uymak zorunda olunan benlik. Benlikler arasındaki çatışma ise kadının kendini değersiz hissetmesine neden oluyor. Bu olumsuz duygudan kurtulmak, güzel görünmek için makyaj, kozmetik, estetik, pek çok yöntem deneniyor.
Daha mutlu, daha saygın, daha değerli, daha popüler olmanın anahtarı güzel görünmek. Sosyal medya platformları ise güzelliğin sergilendiği, onaylandığı veya acımasızca eleştirildiği alanlar. Doğru poz, doğru ışık ve doğru photoshop ile tüm kusurlar yok ediliyor. Kusursuz ciltlerin, mükemmel vücutların gerçek olmadığı bu dünyada pek çok insan olmadığı biri haline geliyor. Güzellik kriterleri filtreli de olsa yerine getiriliyor.
Zamanla hepimiz bizi içine çeken bu ilüzyonun bir parçası haline geliyoruz. Farkında olmadan kendi gerçekliğimizden kopuyor, kendimizden uzaklaşıyoruz. Aynada bir öteki yaratıyoruz. Aslında photoshop ile yaptığımız şey, fotoğraflarımızla değil kendi özgüvenimizle oynamak oluyor.
Dayatılan ölçülere boyun eğmek zorunda değiliz. Mükemmel olmak zorunda değiliz. Kusurlarımız nedeniyle kendimizi eksik görmek zorunda değiliz. Biz her halimizle güzeliz.