Okul Üniforması-Serbest Kıyafet Savaşı

İnsanoğlu, birlikte yaşamaya başladığından beri toplum hayatını düzene sokmak amacıyla çeşitli kurallar belirlemiş ve bu kurallara uymaya çalışmıştır. Bu kurallar toplumsal yapı ve yaşayış biçimine göre değişkenlik göstermekle birlikte, farklı mekanlarda da uygulanan kurallar başkalık gösterir.

Okullarda da uymamız gereken belli başlı kurallar vardır. Bu kurallar içerisinde akla ilk gelenlerden biri de üniforma zorunluluğudur. Tartışmaya çok açık bir konu olan “üniforma-serbest kıyafet” ikilemini ele alacak olursak, üniformanın avantajlarından başlamak isterim.

Tek tip giyinme, öğrenciye eşitlik duygusunu kazandıracaktır. “Hiçbir öğrenci, diğerinden üstün ve ayrıcalıklı değildir.” düşüncesini aşılamak, öğrencinin de rahatlamasına sebep olarak okula karşı çekilen setlerin yıkılmasına yardımcı olacaktır. Disiplin açısından düşünüldüğünde, okul müdürlüğünün öğrenci kontrolünü elinde tutabilmesi, resmi ve ciddi bir görüntünün oluşturulabilmesi için en etkili çözüm yolu üniformadır.

Dezavantajlar konusuna değinecek olursak, her gün aynı kıyafeti giymek öğrencileri sıkabilir. Üniforma içerisinde kendilerini rahat hissetmeyen öğrenciler olabilir. Bu durumlarda can simidi misali hayat kurtaran bir diğer olanağımız ise serbest kıyafetlerdir.

Türkiye’de serbest kıyafet seçeneğini seçen okullar yok değil. Tartışmaya gayet müsait konuya şöyle başlamak istiyorum:

Öğrencinin kendini rahat hissettiği kıyafetle okula gelmesini tabi ki isterim çünkü kıyafetlerin ve renklerin de bir dili olduğuna inananlardanım. Bu gibi önemsiz görülen durumların, öğrenci psikolojisi açıdan büyük önem ifade ettiğini bir öğrenci olarak çekinmeden dile getirebilirim. Hangi öğrenci istemez ki eşofmanlarıyla ders dinlemek?

Gelin görün ki, serbest kıyafet mevzusu öğrencilerin üstüne karabasan gibi çökebilir de. Maalesef Türkiye’de gelir dağılımı eşit olmadığından herkes bizler kadar şanslı değil. Anadolu’nun çeşitli şehirlerinde, adını bir kez dahi olsa işitmediğimiz köylerde geleceğini kurtarmak için ne zorluklarla okula gidenleri de unutmamalıyız. Okuduğumuz okullarda da aynı durum geçerli. İki dakikalığına kendimizi başkalarının yerine koymayı deneyelim. Bilmem ne marka, şu kadarlık ayakkabıyı giyen arkadaşına içi acıyarak bakan sabinin suçu ne diye düşünmeden edemiyor insan! Ne demiş atalarımız, “Biri yer biri bakar, kıyamet ondan kopar.”Bir zaman sonra da her gün ne giyeceğini düşünmek hem öğrencilere, hem de çocukları giyecek bir şeyim yok dediğinde ebeveynlerine çile olarak geri dönecektir.

Benim naçizane fikrim, bu teraziyi dengede tutmaktan yana. Okul idaresi, kendi yapacağı düzenlemeyle haftanın bir günü okula serbest gelebilme şansını öğrencilerine tanırsa her iki tarafı da mutlu etmiş olacaktır. Ne üniformadan hoşlanmayan öğrenciler üniformayı lanet okuyarak giyecek ne de diğerlerinin boynu bükük kalacaktır. Sonuçta çocukların yüzündeki gülümsemeyi görmek, bir ömre bedeldir!