Okulların tekrar yüz yüze eğitime açılacağı ilk günü düşününce bile öyle heyecanlanıyorum ki…
O gün ders saati başlamadan çok önce gitmek istiyorum okula. Arkadaşlarımla bahçede buluşup hasret gidereceğimizi bilmek çok iyi hissettiriyor. Ayların özlemini biriktirdik içimizde. Bu özlem kolay kolay geçmez tabiki. Meğer ne çok seviyormuşum onları. Tenefüslerde dilediğimizce koşup oynarız diye düşünüyorum. Aramızda türlü oyunlar kurarız türlü oyunlar kurarız.
Öğretmenlerimi unutmadım tabi ki. Onlarında her birini çok özledim. Ama en çok Aynur öğretmenimi. Düşünsenize yeniden göz teması kurarak yüz yüze bize tekrar ders anlatabilecekler, sohbet edebileceğiz. İçimden Yaşasın! Diye haykırmak geliyor.
Birlikte öğle yemeği yiyebileceğiz arkadaşlarımla. Sevdiğim yemeğin ikinci tabağını yeniden gidip almayı bile özledim. Ben okulun her şeyini ayrı özledim. Birazdan yatacağım ve yatmadan önceki duam yine aynı; Allah’ım lütfen en kısa zamanda tekrar okulumuzda yüz yüze eğitim başlasın.
