2019 yılının Haziran ayında, kuzenlerimle birlikte denize girmiştik. Kuzenlerimin ismi Berk ,Berker ,Mina ve Hanzade. Çok eğleniyorduk. Çok fazla yüzdükten sonra yorulduk ve iskelenin önüne oturduk. Bir anda Berk, ”Hadi, deve güreşi oynayalım!” dedi ve hep birlikte yeniden denize girdik. Hanzade hakem, Mina ve berk, ben ve Berker de takımdık. Mina, Berk’in sırtına çıktı ve “Hadi Berker, Sen de Berkan’ın sırtına çık.” dedi ve hemen çıktı. Hanzade “Başlayın!” dedi ve oyun başladı. Berker’i taşırken bazen nefes alamadım ve ayaklarını çok sıkı tutuyordu. Daha sonra Mina biz itince denize düştük. Berker ayaklarını bırakmadı. Denizin içinde taklalar atıp duruyordum. Berker’in bırakması için onu çimdikledim ,vurdum ettim ama nafile. Neredeyse boğulacaktım. Daha sonra annem beni gördü ve kurtardı. Annem ne olduğunu sordu. Ben de “Neredeyse boğuluyordum! Berker ayaklarını çok sıktığından su üstüne çıkamadım.” dedim. Berker, “ben şakasına yapmıştım aslında. Özür dilerim.” dedi. Ama daha sonra da bilerek yaptığını söyledi. Birkaç gün sonra yeniden deve güreşi oynadık. Bu sefer ben üstte, Berker aşağıdaydı. Hanzade “Başlayın!” dedi ve herkes çok hızlı birbirini itmeye başladı. Yine biz kaybettik ve Berker suda kaldı. Ben de öç almak için ayaklarımı çok sıkı tuttum. O da benim gibi suda çırpınıp durdu. Ne demişler: “Öfkeyle kalkan, zararla oturur.”