O GÜN

O gün ters bir şey olacağını sezmiştim.Annem kahvaltıya hiç olmadığı kadar özen göstermişti.Şaşkın şaşkın annemi izliyordum.Bir yandan da ablamın telefona hiç bakmadığını fark ettim.Normal de telefonunu hiç yanından ayırmazdı ve hiç aklıma bile gelemeyecek şey bir anda oluverdi.Anneannem normalde hiç telefonuna bakmazdı sadece iletişim kurmak için telefonunu kullanırdı fakat bir baktım ki anneannem telefonuna deli gibi bakıyordu.Gözlerime inanamıyordum.                                                                                                                                   Ne yapacağımı şaşırmıştım.Ve babam kucağındaki bir köpekle eve girdi.”Neler oluyor?”diye sorduğumda annem ile babam birbirleri ile bakıştılar.Sonunda babam bir açıklama yaptı:yardıma muhtaç bir çocuğu evlatlık edindik.Ve çocuğun en sevdiği hayvanın köpek olduğunu öğrenince bir köpek aldık.Küplere binmiştim.Onlara köpek almaları için her gün en az 5 kez yalvarıyordum.”Peki ya anneannem o neden bu kadar çok telefona bakıyor?” dedim.Babamdan, ona istediği bir tür kazak örmek için cevabını aldım.Koşa koşa odama gittim.Bir an bunun bir şaka olduğunu düşündüm.Takvimim de beni destekliyordu:1 Nisan.                                                                                                                                                                      O an annem beni çağırdı ve hepsi birden 1 Nisan diye bağırdı.Yüreğim ağzıma gelmişti.Ama güzel olan şey şuydu: bir köpeğim olmuştu.Mutluluktan havalara uçuyordum.Bu yaşadığım günü hiç unutmayacağım.