Bir Pazartesi sabahıydı, hava her zaman ki gibi bulutluydu. Sıkıcı işime gitmek için hazırlandım ve arabama bindim. Ofise ulaştım ve eşyalarımı bıraktığımda etrafın çok sessiz olduğunu fark ettim, hiç kimse gelmemişti. Telefonumu elime aldım ve günü kontrol ettim doğru bakmıştım bugün pazartesiydi ve iş vardı. Acaba herkes bensiz bir yere mi gitmişti?
Tam çıkmaya hazırlanıyordum ki bir uğultu sesiyle ürperdim ve etrafı kontrol etmeye karar verdim. Ofisi ilk kez bu kadar boş görmüştüm. Dolanmaya devam ediyordum ki o rahatsız edici sesi tekrar duydum, bu ses gerçekten beni korkutmaya başlamıştı ve direkt olarak ofisten çıkıp arabama geri bindim. Evime varmak üzereyken birden telefonum çaldı. Arayan kişi ofisten arkadaşım Ahmet’ti fısıldıyordu ve korkmuş gibiydi. Bana hemen ofise gelmemi söyledi. İlk başta ona zaten ofisten yeni döndüğümü ve orda hiç kimsenin olmadığını söyledim. Ama bana saklandığını ve gerçekten yardıma ihtiyacı olduğunu söyleyince hemen ofise geri gitmeye başladım. Ofise vardığımda uğultu yok olmuştu ve şimdi etrafı rahatsız edici bir sessizlik kaplamıştı. Ahmet’i tekrar aramaya çalıştım ama ulaşamadım .Ofiste dolanıyordum ki biri beni temizlik eşyalarının bulunduğu dolabının içine çekti, bu biri Ahmet’ti ve bembeyaz olmuştu bana etrafta gezen yaratığı görüp görmediğimi sordu. Ne yaratığından bahsettiğini sorduğumda, bana uzun ve simsiyah bir yaratığın etrafta gezdiğini ve yaratığı nasıl görmediğimi sordu. Bunu bende bilmiyordum ama bu dolapta kapalı kalamazdık ve dışarı çıkmalıydık. Dolabın kapağını araladım ve dışarı baktım görünürde biri yoktu yavaşça dışarı çıktık ve çıkışı aramaya başladık. Kapı resmen yok olmuştu, biraz dolaştıktan sonra onu gördüm Ahmet’in anlattığı yaratık gerçekti ve bize bakıyordu yerimizden sıçradık ve hemen bir masanın altına saklandık. Yaratık gözden kayboluncaya kadar bekledik ve birden olduğumuz yerden çıkıp koşmaya başladık en son hatırladığım şey Ahmet’in bana ‘Sakın bir adım daha atma!’ deyişiydi.
Gözümü hastanede açtım yanımda doktorlar vardı ve çok şaşırmış gözüküyorlardı doktorlara neden hastanede olduğumu sorduğumda bana 4 aydır komada olduğumu söylediler. Duyduklarıma inanamadım, bir süre sonra içeri Ahmet girdi ve nasıl olduğumu sordu ona iyi olduğumu söyledim ve birden aklıma ofisteki yaratık geldi. Ahmet’e yaratığa ne olduğunu sordum ve bana ne yaratığından bahsettiğimi sordu, ona her şeyi anlattığım da ise böyle bir olayın gerçekleşmediğini ve gerçekten iyi olup olmadığım sordu. Gerçekten çok kafam karışmıştı bunlar bir rüya olamazdı gerçekten çok gerçekten çok saçmaydı. Ahmet’e beni biraz yalnız bırakmasını söyledim, olanları kabul etmek için zamana ihtiyacım vardı. Birden odam sisle dolmaya başladı Ahmet’i çağırmaya çalıştım ama ne o, ne de doktorlar beni duydu ve o anda içeri ofiste gördüğüm yaratık girdi, o gerçekti.