O Garip Ev

Gene bir salı günüydü, her zamanki gibi işe gidecek ve o yerde saatler boyu bekleyecektim. Çalıştığım yer bir film dükkanıydı genellikle insanlar internetten her şeyi bulabildiği için çok fazla müşterimiz olmazdı, ama başka bir yerde çalışamazdım. Yapamazdım… En azından maaşım bana yeterdi, ne az ne de çok tam yetiyordu. Zaten zamanımı orada film izlemekle geçiriyordum, hem kolay hem eğlenceliydi. Oraya gider gitmez ilk başta yeni gelen bazı filmleri yerine koyuyordum, içeri birisi girdi. Bu adamı ilk defa görüyordum, kızıl saçlı açık kahverengi gözlü bir adamdı birkaç filme bakıp bir tanesini seçti. Kasada ‘Filmi umarım beğenirsiniz.’ dedim. Adam bir şey demeden gitti. Garip bulmuştum bu olayı, yere baktığım zaman bir kağıt buldum içinde bir adres yazıyordu. İçimden ‘Bu o adamın olmalı.’ dedim. Hemen kapıya doğru koştum adam yok olmuştu. Filmi geri getirdiğinde geri veririm diye düşünmeye başladım. Akşam olmuştu eve gidecekken bir anda o adamın notu aklıma geldi, cebimden hemen çıkartıp baktım. Merakım beni sarmış durumdaydı, adres sadece 1-2 sokak ilerideydi, gitmek çok istiyordum. Merakıma yenik düşmüştüm, oraya doğru hızlı adımlar atıyordum. En sonunda gelmiştim, tek katlı bir evdi ve eski olduğu görünüşünden belliydi, yıpranmış rengi, çatlakları sanki korku eviydi. İnanılmaz korkuyordum sokakta hiç kimse göremiyordum. Evin camında bir figür gördüm bana doğru bakıyordu, sanki bana bir şey söylüyordu. Korkumdan hemen kaçmaya başladım, sabah daha az korkunç olur ve insanlar olur diye tekrar gittim. Gözlerime inanamadım, ev yoktu. Hemen geçen bazı insanlara sordum bir kişi bana garip gözlerle bakarak ‘burada hiçbir ev olmadı’ . Başıma bir ağrı girmeye başladı. Uyandığımda hastanedeydim, gördüğüm o garip adam karşımdaydı bana 5 yıldır komada olduğumu söyledi. Şaşırmaya başladım, hemen hastaneden çıkıp o adrese gidiyordum, duraksadım. Aynı o ev karşımdaydı…