NEYE İNANMALIYIZ?

Merhaba, ben Yusuf. Hemen konuya geçmek istemiyorum, önce size kendimi biraz daha tanıtayım. Benim ismim Yusuf Kaan Demircan, 10 yaşındayım, okula gidiyorum, hayatımdan çok mutluyum. Aslında bakarsanız konu ben değilim, konu bir arkadaşım. Arkadaşımın ismi Çınar. Onu çok severim, çok iyi bir arkadaş, ama asıl nokta bu değil, asıl nokta onun ailesi. Annesinin onu küçük yaşta yetim aldığını bilmiyor. Bir kardeşi olduğunu da… Bunu ona nasıl söyleyebileceğimi düşünüyorum. Annem bunu benim yapmamın gerektiğini çünkü onun en iyi arkadaşı olduğumu söyledi. Gece uyuyamıyordum… Resmen kafamda yankılanıyordu. Bir ay öncesine kadar böyleydi ve kararımı verdim. O an dedim ki: “Eğer bunu ben yapmazsam kimse yapamayacak…” Ona bir arkadaş gibi söyledim ancak… O an bunun ona söylenmemesi gerektiğini anladım. Psikolojik sıkıntılar çekmeye başladı. Bugün daha iyi ama hala dediklerime inanmıyor. Bilirsiniz ya, atalarımız demiş: “İki farklı insan var: gerçeği bilmek isteyenler ve yalana inanmak isteyenler.” Bence kilit nokta, doğru veya yanlışa inanmak değil, inanmak.