Bir gün okuldan eve geldiğimde bisiklet sürmek istedim. Annemden izin istedim. Annem “Olur” dedi. Heyecanla bahçeye çıkıp bisikletimi sürmeye başladım. Yağmur yağmaya başlayınca içeri girdim. Ben dışarıdayken dedem gelmişti. Dedem ile birlikte bodruma inerek bisikletimi yerleştirdik. Bodruma indiğimizde bir sandık gördüm. Dedeme “Bu ne dedeciğim?” diye sorunca dedem “Bilmiyorum, gel birlikte bakalım.” dedi. İçini açınca bir mektup bulduk. Mektubu dedemin babası yazmıştı. Dedemle birlikte mektubu açtık ve okuduk. Mektupta şöyle yazıyordu:
-Sevgili çocuklarım;
Benim adım Mehmet. Bu mektubu siz sevgili çocuklarıma yazıyorum. Umarım bunu okuduğunuzda hayata bakış açınız değişir. Şu anda 45 yaşındayım. Size söyleyeceklerimi 40 yaşımdan sonra öğrendim. Bu sır benim hayatımı güzelleştirdi. Mutluluk kendi içimizde. Mutluluğu tatilde, oyun alanında, parkta ve benzeri yerlerde aramayın. Mutluluğu kişilerde de aramayın. Hatta mutluluk sahip olduğunuz eşyalardan da gelmez, mesela oyuncaklar. Gerçek mutluluk içimizdedir.
Bu duyduklarıma çok şaşırdım. Evimizin bodrum katındaki sandıkta aile sırlarımız saklıymış. Sandığı açtığımda öyle şeyler öğrendim ki, hayata bakışım değişti. Artık mutluluğun içimde olduğunu biliyordum.
