Bunların hiçbirini hak etmedim. Adaletsiz bir dünya cehennemden farklı değildi. İmkanlarımın olmaması, ilerlemek için yaptığım onca şeyi diğer insanların yapma ihtiyacı duymaması bu dünyadan nefret etmemin en büyük nedeniydi. Annem ben 3 yaşındayken beni terk etmiş, baba kelimesininin anlamını 8 yaşında öğrenmişim, arkamda hiçbir destek yokken dünyaya gelmişim. Doğum tarihimi bilmiyorum ama en sevdiğim mevsimde doğmuş olmayı isterdim bu yüzden kimliğimde doğduğum tarih 27 Mayıs olarak kayıtlı. benim için özel bir tarih çünkü ben tam o gün ihtiyacım olan aileyi buldum. Sevgilerini benden hiç esirgemezler. Onlar beni hayatta tuttu, onlar olmasaydı nasıl bir durumda olurdum hiç bilmiyorum bu yüzden her günüm için teşekkür ediyorum.
Dediğim gibi aile sorunları ve maddi sıkıntılar yaşadım fakat şimdilik her şey iyi. Onlara olan sevgim her gün daha da artıyor. Maddi problemlerimizin olması, evimde internet olmaması bu yüzden öğrenmek istediklerimi öğrenememe rağmen onları hiçbir zaman suçlamadım. Bu onların suçu değildi çünkü onlar benim yaşamamı sağladı onlar sayesine zaten birçok şey öğrendim. Ama yine de insan üzülmüyor değil. Dans etmeyi seviyorum ve kendimş bu konuda hiçbir zaman diğerleri kadar geliştirebilme şansım olmayacak. Özellikle eskiden çok üzülürdüm her gece ağlardım. Benim neyim eksikti. Aslında eksik olan hiçbir şeyim yoktu bir şey hariç o da para.
Bir gün bir kızla tanıştım. Orta boyda saçları olan güzel gözlü yetenekli bir kızdı. Dansı göz kamaştırıcıydı. Her gün derslere gidiyordu, her gün yeni koreografiler öğreniyordu. Onun yerinde olmayı kim istemezdi ki… Ben çok isterdim taa ki babasıyla kavgasına şahit olana kadar. Babası kızın yüzüne bile bakmıyordu. Gerçi babasıyla olan ilişkisi annesiyle olan ilişkisinden yine iyiydi. Annesiye kızın 2 yıldır konuşmadığını öğrendim. Ailesi onu yeterli bulmuyordu. Ben o kızın yerinde olmayı düşlerken kızın kendi annesi kızı yetersiz buluyordu. O gün anladım. Ben zaten başarmıştım. Ben zaten çok iyi bir dansçıydım. Aldığım ders sayısı öğrendiğim koreografiler beni diğerlerindne iyi yapmıyordu. Ben özeldim. Her ne kadar zorluklarla başa çıkmam gerekse de çocukluğumda Tanrı bana öyle bir hediye göndermişti ki yaşadığım tüm kötülükleri unutturacak bir hediyeydi. Ünlü olmaya para kazanmaya ihtiyacım yoktu ailemin bana verdiği değer ve onların yanında hissettiğim huzuru bana başka kimse veremezdi. Ben mutluluğu yakalamıştım. Hayatımın en güzel hediyesini almıştım. Koskoca dünyadaki en mutlu insan bendim. Her günüm birbirinden farklı maceralarla doluydu. Ailemin benim özgürlüğümü önemsemesi ve beni rahat yetiştirmesi diğer ailelerde çok nadir gördüğüm bir davranıştı. Kısacası her şey mükemmeldi ve başarıya ulaşmıştım. Üzgün olduğum tek konu o kızın o hayatı yaşamak zorunda oluşuydu. Onun dans etme nedeni insanlara kendini sevdirmekken ben sadece kendim için dans ediyordum.