Günlerden pazar mevsimlerden kıştı. Hava kışı bir türlü kabul etmiyor dışarıda bir sonbahar havası yaşanıyordu. Ben ise o sırada dışarıdan gelen yaprak hışırtıları ve sıcak kahvemin eşliğinde kitabımı okuyordum. Çocuk sesleri geliyordu arka bahçeden, çocuklar beraberce saklambaç oynuyordu o an içimden keşke tüm çocuklar aynı şekilde hayatın tüm güzelliklerini görerek büyüyebilse diye geçirdim. Kitabım harika ilerliyordu okuduğum en akıcı kitaplardan biri idi. Yarının pazartesi olduğu aklıma gelince yazmam gereken makaleyi yazmak için bilgisayarımı aldım açtığım anda kucağıma yılbaşında kocaman bir hevesle alıp büyük umutlarla beklediğim bilet düştü. O an içimi yeniden büyük bir heyecan kapladı çünkü bu bilet belki de hayatımı değiştirecek hayal bile edemeyeceğim bir yaşam sürebilecek idim ve öyle de oldu. O an her zaman içimde burukluk yaratan bir konuya bir çözüm bularak çocuklar için ufak bir yardım kuruluşu açtım sonrası ise hayallerimde ki esnaflı komşulu hep beraber yaşanan sevimli mahallenin içindeki pembe panjurlu ev.
Merhaba yeni hayatım.